بخاطر افسردگی خیلی وقت بود بیرون نرفتم و کل روز و تو اتاقمم و با همه ی دور و وریام قطع ارتباط کردم نه جواب زنگ میدم نه جواب پیام کلا تو حالت روح رفتم دور همه ی دوستای قدیمیم رو خط زدم و با کل خانواده قهرم و با کسی صحبت نمیکنم اصلا حال و حوصله هیچی حتی حرف زدنم ندارم این حس مزخزف و یک طرفه ای هم که به اون پسره احمق داشتم باعث شده که از همه چی زده بشم هر روزم و هر شبم با گریه و ناراحتیه بقول دوستان اگر میخواستت مطمعن باش یه حرکتی میزدش منه احمق فقط با پیگیر بودن و کارای احمقانم باعث شدم به چشم اون مثل یک احمق بنظر برسم سعی میکنم کمتر چکش کنم ولی بازم موفق نیستم دیشب دوستان حرفایی زدن که باعث شد یکم بخودم بیام با اینکه تا صبح گریه کردم ولی بخودم قول دادم امروز هرجور شده برم بیرون بزور ساعت 1 از خواب بلند شدم رفتم دوش گرفتم و بعد مدت طولانی شیو کردم و مسواک زدم و ارایش کردم و تک و تنها رفتم بیرون ولی نه تنها حالم عوض نشد بلکه بدتر شد با اینکه ارایش کرده بودم ولی زیر چشمام بشدت گول افتاده و سیاه شده و صورتمم جوش دار و موهامم بخاطر ریزش وحشتناکی که دارم کم پشته رفتم برا خودم غذا و بستنی موردعلاقمو بخرم بخورم دیدم حوصله ندارم دادم به یه نیازمند و نه تنها با بیرون رفتن بهتر نشدم که افسرده تر برگشتم خونه کلا دیگه دل مرده و پژمرده شدم تنها تنها هیچکی دورم نیست حتی حوصله دانشگاه رفتنم ندارم
چون تنها بودی
معلومه تنهایی بیرون رفتن اصلا حال نمی ده
ای وای عزیزمممم شمایی که
دیشب تو تاپیکت بودم
چقدر خودتو زجر میدی اخه دورت بگردم
این روزایی که شما داری اینطوری سپری میکنی باید بعد ها به عنوان بهترین روزهای عمرت ازشون یاداوری کنی چیه غمباد گرفتی زندگی رو به خودت تلخ میکنی؟
ارزش داره؟
چند سالتع
بلند شو یکم موهاتو شونه کنش
یه آبی به سر و روت بزن
تو خونه خودت
اصن بلند بلند بخند
بدون اجازه ی هیشکی
تو شهر بچرخ
چون خانومی صداتو نبر
هر حرف داری تو جمع بزنو
لااقل خودت هوای خودتو داشته باش
از کمد درار اون کفشتو که
پاشنه داشت
برو جلو آینه به خودت برس
اون دختر سرحال قدیمو
راش بنداز🥲❤️
یه مدت سر به هیشکی نزن
یه صبر ازت مونده فقط
نذاری اونم بگیرن ازت
بهتره بری پیش یه مشاور یا یه دوست دلسوز
اسی جانم دلم گرفت با تاپیکات خواهرگلم
بهتره که برای بهبود شرایطت با یک مشاور یا روان شناس خوب صحبت کنید❤️
هیچ مردی ارزش اینهمه ناراحتی رو نداره
من اینو تازه متوجه شدم
بعد اینکه کلی خودمو اذیت کردم
حیف خودم اعصابم جوونیم
الان پشیمونم
الان متوجه شدم فقط مهم خودمم فقط به خودم ارزش بدم به سلامتیم
آخرش یا خیانت میکنن یا طرف خانوادشونن یا هیزن یا بداخلاقن یا قدر نمیدونن یا میگن مگه برام چیکار کردی؟و ...
حیف خودمون نیست بخاطر همچین آدمایی؟
سلام عزیزم بله اتفاقا با پیامای شما بود که من یکمی از اون حالت احمقانم فاصله گرفتم گلم وگرنا همچنان خودمو به خریت میزدم و تو توهماتم بودم
خواهرمن هرحرکتی میزنم هیچجوره نمیتونم از این حالتم جدا شم اصلا انگار برام عادت شده چون چندین ماهه این مدلی شده سبک زندگیم انگار نمیتونم تکونی بخودم بدم با اینکه میدونم اون ادم اصلا ارزشش رو نداره
