سلام دوستان آقا هستم
احساس خستگی بسیار زیادی دارم حس شکست و باخت دارم
تلاش خیلی زیادی تو زندگی داشتم
هر چیزی که فکرمیکردم نقطه امیدی توش هست
سخت کار کردم ب سمتش
درسته اشتباه زیاد داشتم
اما حالا حس میکنم دیگه فرصت هامو از دست دادم
با این گرونی
با سخت تر شدن رشد
گذشت سن و سال
و اینکه حالا جایی برای ریسک ندارم
باعث میشه حس خیلی تلخی داشته باشم
مشکل مالی هم ک دم ب دقیقه در گوشت زمزمه میکنه که این چیزی نبود که فکر میکردیم میشه
کسی هست حرفی بهم بزنه بتونم توانم رو جمع کنم دوباره
منم تو این شرایط بودم میفهمم
ولی باور کن
باوووورررر کن یه روز تو یه لحظه همه چی عوض میشه و درست میشه
حتی اون حال خوبم باز به یه لحظه عوض میشه
زندگی همینه
فقط میگم که مجبوریم تلاش کنیم و ادامه بدیم
خودم تو چنین شرایطی هستم و هییییچ پشتوانه ای ندارم نه مالی نه روحی و عاطفی
بدتر اینکه دخترم وسط یه جامعه ای که واسه دختر هیچ ارزش و جایگاهی قائل نیست و دسته پنحه نرم کردن با این مشکلات واسه ما خیلی سخت تره
ولی مجبوریم بجنگیم و تلاش کنیم اگر تلاش نکنیم که پس ارزش و جایگاه انسانیمون کجاست؟
الان حدود ۶ساله که فکر میکنم بالاخره درست میشه و نشد اره حرفت درسته که بالا پایین هست منم داشتم
ولی در کل ب سمت پایین رفتم
الانا چند وقته قبول کردم که قرار نیس تو زندگی خوش بگذره
قراره بگذره فقط
ولی ب ی جایی رسیدم که فک میکنم انگار کارنامه اعمالم رو دادن دستم
نتیجه هر چی بی فکری
ندونستن
اشتباه و..داشتم ی باره بیخ گلومو گرفته ول کنم نیس
مخوام ازاین وضع در بیام
گیر کردم نمدونم باید چکار کنم
باور کنید درسته که سخت تره خیلی چیزا برا خانما تو جامعه ما
ولی چیزی که فکر میکنم خانم ها از لحاظ روحی و اراده و مصمم بودن خیلی قوی تر از آقایون هستن
بله خب تلاش باید باشه ولی برا من تقریبا اینجوره که فرصت هایی داشتم ک از دست دادم
باقی هم چیزی ک فکر میکردم ازش در نیومد
من تلاش خیلی کردم درد اینجا بود ک یا چیزی ک فکرمیکردم نبودن و اشتباه بود ذهنیتم نسبت ب واقعیتش
یا کلا برا من اشتباه بود
الان گیر کردم تو اینکع ن جا دارم بازم اشتباه کنم
هم اینکه واقعا خسته ام نمیتونم حتی برنامه بریزم برا دوسال دیگه یه سال دیگه
چون بخصوص بخش مالیش گریبانم رو گرفته و کاملا ملموسه ک بن بست رسیدم
تا حالا مشاوره رفتین
اصلا درک نمیکنم این چه حرفیه که فرصت ندارم؟ انسان تا زمانی که زنده هست فرصت داره و بااااید آزمون و خطا کنه مگه ما چند بار تجربه زندگی داریم که بدون آزمون و خطا همون بار اول درست بشه همه چیز؟
شما خیلی درگیر کلیشه های فرهنگی غلط شدید نمیدونم چند سالتونه ولی چی تعیین میکنه معیار شما چند سالگیه؟ همه زندگیا شبیه هم نیست و تازه زندگی بعد از ۴۰ سالگیه قبلش که فقط آزمون و خطاست
اکثر آدمای موفق بعد از ۵۰_۶۰ سالگی زندگیشون اونی شده که میخواستن در تمام جهان
من کاری ندارم به عده ای که از ارث یا پشتوانه محکم از اول تو اوج بودم روی صحبتم امثال خودمونه
من آخرای ۱۷سالگی رسما شاغل شدم قبلش گهگاهی خرده کاری میکنم واس پولتو جیبیم
فک میکردم تو ۱۸سالگی که سرکارم دولتی و رسمی
نسبت ب اینکه همکلاسی های من خیابون گز میکردن جلوترم
الان ۱۴ساله میگذره حدودا
واقعا چیزی ک فکر میکردم نبود
چند سال تو ورزش بودم
چند رشته قهرمانی آوردم سطح بالا
رفتارهایی زده شدم زدم کنار
و خیلی چیزا دیگه
چند سال خواسم درس بخونم گنکور بدم مجدد
مشکلات خانوادگی باعث شد دست بکشم
چند سال عمرم رفت
بلا زیاد سر خودم آوردم و بد زیاد آوردم
حرفتو قبول دارم
خیلیا هستن تو فامیل
خانواده مخارج ازدواجشون رو داد
ی خونه هم دادن بهشون
خوراک خونه و حتی نون هم میگیرن واسشون
پسره هنر کنه ده تومن در بیاره
ولی چون تامینه ذهنش آزادهمنتو تنگناافتادم و نمدونم چکارکنم
خیلی سخت بهم گذشت و زبری دیدم
واقعاواسم سخته این حرف رو بزنم ولی
خیلی وقتا دلم مخواد یه دست روی سرم کشیده بشه کمی محبت ببینم
باورکن اینهمه زحمتی که ب خودم دادم و ب هیچی هم نرسیدم خیلی وقتا شرمنده خودمم میشم
واضحه برام ک افسرده شدم اینجا پرسیدم چون خیلیا سخت تر از من طعم تلخی چشیدن و بعضیا پاشدن بعضیا هم نه درگیرن هنوز.حرف های واقعی بدرد میخوره و بهت باور میده .من چوب اشتباهاتم رو میخورم نصیحت هایی ک شنیدم ولی نفهمیدم موقعیت هایی که دیدم ولی قدر ندونستم .مشاور یک بار رفتم قبلا بنده خدا دیالوگ های اونم من میگفتم فقط نگاه میکرد .البته چیزیم میگفت بنظرم چون از سرتجربه نبود بدرد نمیخورد
فرصت موقعیت منظورم بود فرض کن ی زمانی زمین ارزون بود من پول داشتم مخواستم ۳قطعه بخرم ی جای تازه شهرک شده چون شهرستان نبودم پدر نزاشت با اینکه مصمم بودم نشد و مثال های زیادی ک نشد الان هیچی نمتونم بخرم .۳۱سالمه .میدونید چیه شاید خیلیا آرزوشون باشه توی موقعیت اجتماعی من باشن یا کار من رو داشته باشن سوال اینجاست اون فرد چقدر تلاش کرده برای خواسته اش؟
خب خود من بشدت زحمت کشیدم
چرا؟ چون فکر میکردم این درسته
در صورتی ک توانایی خیلی بالاتر داشتم
منتهی مغز نادان و کوتاه بین چی بدونه
خب رسیدم ب کارم تو کارمم برو بیا داشتم
ولی همون بود ک خواسم ؟
ن وقتی باید مسافر کشی کنم
و ب هر دری بزنم ک خرجی برسونم تا سربرج
پس چیزی که ۱۲سال ذهنیتم بوده رو باخت دادم
حرف شما درسته
کاملا قبول دارم
ولی اجازه بدین اینطور بگم
واقعا ناامید شدم و توان ندارم
قبلا جلو میرفتم و تنها
الان دستمم بگیرن بازم دل و دماغ ندارم
بخاطر کارم توی ی شهر کوچک هستم و این بدترش کرده شرایط رو
کاملا میفهمم
واسه همین میگم تو یه لحظه همه چی عوض میشه
قطعا اگه مشکل کار و تحصیل و تلاش بود تو یه لحظه اتفاق نمی‌افتاد ولی شما مشکلی که داری احساسات درونیته که یه موقعایی سختی زندگی خسته ترت میکنه
ولی درست میشه نگران نباش به وقتش تموم زحماتت دیده میشه شک نکن
