میخوام از حسم بنویسم...
تو زندگیم تنهام
هیچ کسی رو ندارم که بهش دلخوش کنم و تنهایی ام رو پر کنه
نه مادری نه خواهری نه همسری
در واقع همه ی اینا رو دارم اما از بس از لحاظ احساسی و عاطفی دورم ازشون انگار وجود ندارند...
خیلی خیلی تحت فشارم
بیشتر از همه از شوهرم دلخورم، درکم نمیکنه حامی من هیچ وقت نبوده تو زندگی...
از طرفی هم دو تا بچه ی کوچیک و مدرسه ای دارم که وقتم رو پر کردند و دیگه تایمی برای خودم ندارم که روحم رو التیام ببخشم و خودم به خودم کمک کنم...
نه راه پس دارم نه راه پیش ...
هیشکی ناجی تو نیست جز خودت
یه راهی پیدا کن پس
درک میکنم .
اشکالی نداره .
به قول اوسامو دازای که میگه .
در نهایت هرکسی باید به تنهایی با زندگی رو به رو شود...
ولی یکم برای خودت وقت بزار .
برای خدایی که عاشقته .
حالت بهتر میشه (:
مممنونم عزیزم
پس نقش شوهر و شریک زندگی چی میشه این وسط ؟
خیلی ازش دلخورم
وقتی بهش نیاز دارم هیچ وقت نبوده
کاش مجرد میموندم
مجرد که بودم تو مسیر پیشرفت بودم و حالم خیلی خوب بود
احساس میکنم با آدم اشتباهی ازدواج کردم
خب شما به خودت برس ،حال خودتو خوب کن .
شوهرتم تشویق کن ببینه حالت بهتر شده بخاطر همینم یا بره مشاوره بگیره یا خودت تشویقش کن درک و همراهی کنه.
جوری که تو کتابا خوندم مردا باید براشون توضیح بدس ،یا غیرت و آقا بودنشونو تشویق کنی که اهمیت بدن😂
سخته ولی خب شدنیه .
همین
سلام
کانال تنها مسیر آرامش رو در ایتا سرچ کنین و عضو بشین
به لطف خدا مطالب حاج آقا حسینی خیلی از زندگیهارو نجات داده
حتی تجربه های کاربران رو هم میزارن و خیلی خوبه
حتما یه سر بهش بزنین
ان شاالله همه زندگی ها خوب و خوش باشه🤲
قوی باش متولد چه سالی هستی دقیق بگو تا منم حسم را در باره تو بگم
منم شرایطم مثل شماست با این فرق که بچم بزرگ شده و کوچیک نیست
بقیش عین خودتم
ببین ممکنه از حرفم ناراحت بشی اما شما مشخصه ادم باهوشی هستی و آدم با هوش زودتر همه چیز رو حس میکنه و بیشتر رنجیده میشه اما هوش هیجانی ضعیفی داری...
توقعاتی هم داری ک بیشتر برگرفته از ذهنیتت هست یعنی بل واقعیت زندگی کنار نمیایی
متاسفانه برای دیده شدنت حرف میزنی اما بیشتر جنبه شکایت و غرغر داره... مردها ادم درد دل گوش کردن نیستن هر نارضایتی داری اون فکر میکنه زندکی خوبی نساخته در ظاهررپررو هستن اما از درون غمگین!
بعدم ک حرفت رو نمیفهمه اقتدارش رو له میکنی جلوی بچه ... کنترل خشم نداری ... عجولی
خیلی مردها کادو میخرن فحشم میدن
خیلی مردا نه کادو میخرن بلکه فحش هم میدن
بعضی مردا حقوق زن رو هم میگیرن ازش چ برسه براش خرج کنن
بعضیا فقط زبون بازن...
از ایده آل ذهنت خارج شو
و بدون هر رفتاری که با شوهرت میکنی و واکنش شوهرت الگوی پسرت میشه و پسرت هم بدون یادگیری حل مسئله زندگی مشترکش عین خودتون میشع! دوست داری همش دعوا؟! قطعا نه
گفتی بچه ات دو ساله شه ... یعنی علاوه بر مشکلاتی ک تووزندگی مشترک همه هست تو دچار افسردگی بعد از زایمان هم هستی که بعد از دوسال هنوز خوب نشده
این حجم از ناراحتی و خشمت ابدا به تنهایی نمیتونی حل کنی شوهرت هم نمیتونه کمکت کنه ... چون اونم مشکلات خودش رو داره
پیشنهاد من اینه برو پیش روانپزشک و یک دارو ضد افسردگی برات تجویز کنه حتی با دوز پایین کلی زندگیت اروم میشه بعد از دو سه ماه میفهمی چقدر حساس بودی الکی فقط بخاطر فعل و انفعالات ..
تو فکر میکنی فقط خودت تو عذابی اما کل اعضای خونوادت تو عذاب هستن ...
حیف زندگیت حیف بچه هات حیف همسرت حیف خودت ... اون بدبخت هر کار خوبی بکنه تو تو گذشته موندی و دلخوری
هر کار بدی هم بکنه دوباره از اول گذشته یادت میاد
عملا اونم نه راه پس داره نه راه پیش...
حتما حتما پیش روانپزشک برو... روانشناس نه ها روانپزشک ...
کم کم اروم اروم از کارهایی ک وظیفه مرد هست بیا بیرون
بلکه ازش کمک بگیر تو کارهای بچه ها و خونه
اما با روش درست باز کمک نکرد دعوا نندازی تو کمک نمیکنی
تو فلانی...
اونجایی ک ادم میفهمه دیگه تنهایی کاری از دستش بر نمیاد نقطه عطف زندگی هست من تجربه دارم خودمم با دارو درمان شدم ...
مردت خوبه تو هم خوبی ... دیر نشده برای تصمیمات اصولی و غیرهیجانی
