خسته شدم از تمیز کردن خونه😕

این فقط ی گوشه است همه ی خونه همینه اشپزخونه کف زمین کتابها کف زمین.لباس و پوشک همینطور.فقط خدا رو شکر مهمون سر زده ندارم.شبها دو ساعت شوهرم میبرش خونه پدرش من فقط بدو بدو جمع میکنم بعد میگه بابا اینا میگن سارا چرا نیومد میگم داشت استراحت میکرد😠😠😠

زنده باشه،ببخشید اینجور میگم ولی اگر از الان جلوش درنیای، بعداً دچار مشکل میشی و نه از شما حرف شنوی داره و نه در برابر کارهاش احساس مسئولیت میکنه و نه منظم بودن رو یاد میگیره و خودت هم داغون میشی از بس فشار همه کارها رو دوشت میفته. 

عزیزم چجوری جلوشو بگیرم هر چی میگم تو چشمم نگاه میکنه و ادامه میده.یک سال و سه ماهشه میگن تو خونه بزار راحت باشه ولی واقعا بریدم

ب نظر شما چه کار کنم؟ اصلا از خودم بدم اومده هیچ انگیزه ای ندارم فقط از صبح بدو بدو میکنم.شبها میگم کاش صبح نشه

وقتهایی که دخترم نق میزنه و میگه وسایلم رو جمع نمیکنم،خودت جمع کن،اگر وقت داشته باشم و عجله برای جمع کردنش نداشته باشم،با بازی ازش کار میکشم😅🙈 مثلاً کنار وسایلش میشینم،میگم من مغازه دار هستم،این لباسهاتو که تو اتاق ریختی،یا اسباب بازی ها رو بیا از من بخر،ببر بگذار توی خونه ات( تو کمدش)  و کلی ذوق میکنه و همه رو خودش به این روش جمع میکنه😬

خب،نسبت به بچه من کوچکتر هست که درک درستی از نظم داشته باشه،ولی باید یادش بدی جای پوشک وسط اتاق نیست،نه اینکه بذاری هر کار میخواد بکنه و بعد خودت جمع اش بکنی، یه کتابهایی هم هست در مورد نظم و ترتیب مثل کتاب هر چیزی جایی داره از سری کتابهای گردو.اینها رو از حالا براش بخون تا کم کم یاد بگیره.توی این سن دلشون میخواد خودشون تنهایی کارهاشون رو انجام بدن اما پدر و مادر هم باید کمی تحکم خودشون رو به بچه نشان بدن تا حد و مرزش رو یاد بگیره

حتما میرم براش میگیرم.اصلا احساس میکنم ژنتیکش لجباز و خود رایه امکان نداره دستشو ب من بده تو پارک یا بیرون.امروز بردمش پارک گیر داده بود بره دست بزنه ب ی گل.بغلش کردم بردمش اون سر پارک انقدر جیغ زده و دویبده تا برگشته همون جایی ک میخواد!