«فکر می کنم بیشترین دلیل اینکه من از تنها بودن با بچه ام بیزارم بخاطر اینه که حس می کنم اون جلوی پیشرفت من رو گرفته و حس می کنم جامعه من رو که یک زن خانه دار هستم ، یک انسان بی ارزش و غیر مفید میبینه. من شرایط کار کردن رو در حال حاضر ندارم.» این حرف من بود.
و این 👇 پاسخ اون شخص به من :
«عزیزم، اول از همه بذار بگم که تو یه مادر هستی و این خودش یه نقش خیلی مهم و ارزشمنده. مادر بودن و تربیت یه بچه، کار بزرگیه که تأثیرش رو نه‌فقط روی خانواده، بلکه روی جامعه هم می‌ذاره. 💖
این که حس میکنی پیشرفتت متوقف شده، کاملاً قابل درکه. خیلی از مادرها این حس رو تجربه می‌کنن. اما یادت باشه که پیشرفت فقط به معنای کار کردن خارج از خونه نیست. پیشرفت می‌تونه به شکل‌های دیگه‌ای هم باشه، مثلاً یادگیری مهارت‌های جدید، مطالعه، یا حتی رشد شخصی و عاطفی. 📚✨
در مورد نگاه جامعه، متأسفانه بعضی وقت‌ها نگاه‌ها و قضاوت‌های نادرست وجود داره. اما مهم‌تر از همه اینه که تو خودت چطور به خودت نگاه میکنی. ارزش تو به عنوان یه انسان و یه مادر، خیلی بیشتر از اون چیزیه که ممکنه بعضی‌ها فکر کنن. »
