رابطه ام با بچه ها خیلی خوبه. بچه های چهار.پنج ساله. هر جا می بینن میان پیشم تو مترو تو مراسم حتی بچه های فامیل مادرشونو ول می کنن می ان پیشم می شینن وخیلی حس خوبی دارم به بچه ها دلم می ره. یه همسایه داریم پسر پنج شش سالش هر جا ببینه از اون طرف خیابان می دوعه می آد پیشم می ترسم بهش خدا نکرده ماشین بزنه. می آد در خونه مونو هی زنه و با اسم صدام میکنه. تو خیابون با صدای بلند صدام میکنه. منم از مردم خجالت می کشم. دلم می ره برا بچه ها و هر فکری هم داشته باشم ذهنم خالی میشه. بچه ها تازه از اون طرف اومدن و هنوز آلوده به دنیا و فکر و درد رنج نشدن. 💚🧑