سلام. ممکنه مجبور بشم یهویی از تاپیک برم. ولی نظرتون رو میخونم. خدا خیر دنیا و آخرت رو بده به اونی که بتونه راهنمایی م کنه.
من چهل سالمه. دو بار ازدواج کردم و از ازدواج اولم یه دختر یازده ساله دارم که الهی بمیرم برای مظلومیتش.
توو فرآیند طلاق دخترم شش سالش بود و پیش خودم بود، یه روز منه احمق دلم برای همسر سابقم سوخت، بهش زنگ زدم گفتم بیا بچه رو سه روز ببر پیش خودت. الان چهار سال از اون سه روز گذشته و بچه رو برد که برد.
شکایت نکردی؟
از ایران رفته؟شکایت نکردی؟
از طریق دادگاه هر چی اقدام کردم نهایتش یه حکم دادن که هفته ای یک روز پیش من باشه. ولی چه فایده ؟؟؟ یارو انتقالی گرفت رفت شهرستان که ششصد کیلومتر فاصله داره.
توو این چهار سال نه گذاشت تلفنی باهاش حرف بزنم نه وقتی رفتم شهرستان میآورد کلانتری
از راه قانونی اقدام کردی؟
تا سه ماه پیش که از همه جا بلاک بودم.
یهو دیدم ایتای دخترم بازه. شروع کردم به پیام دادن و اونم جواب داد. من توو این مدت ازدواج مجدد کرده بودم.
الهی....خدا کنه دخترت خوشبخت و شاد باشه اونجا🥹
تو فقط میتونی یواشکی بری کنار مدرسه ای جایی نگاش کنی. اگه راحت و خوشحاله زندگیشو تغییر نده
خلاصه دیدم شرایط یه مقدار جوره، بلند شدم رفتم شهرستان دم مدرسه ش و دیدمش. تا امروز....
یک ساعت پیش بهم زنگ زد....
برگشت گفت اگر منو دوست داری بیا اینجا زندگی کن. خیلی بهش گفتم نه نمیشه، ولی نگفتم که ازدواج کردم.
گفت بابام داره تا هفته دیگه زن میگیره. گفتم مبارکش باشه. گفت اگر اینجوری بشه موبایلمو ازم میگیرن و مدرسه مو عوض میکنند. گفت من الان مادر می‌خوام نه در آینده
یعنی چی نداشت ببینی نداشت تلفنی صحبت کنی ؟ دیگه اینقدرا هم بی قانون نیست
به اینجا که رسید شوهرم گفت این حرفا حرفای خودش نیست، یکی داره بهش میگه.
دیگه خداحافظی نکرده قطع کرد و منم گریه کردم.
دخترم شرایط خوبی نداره. پدربزرگش تا حدی معتاده، مادربزرگش بی توجهه، باباشم تا نصف شب نمیاد خونه. یه بشقاب غذای درست و حسابی نمیخوره، همش گریه میکنه
