ظهر از ناراحتی پی دادم میخوام برم و ما همیشه دعوا داریم و فلانه..
گف نرو اشتباه فک میکنی
دوباره گفتم ن دارم درست میگم باز گف ن اشتباه میکنی
گفتم خسته شدم از بحثا و اینکه همش ناراحتیم و شده رابطمون اینطوری
گف نرو
بعدش زنگ زد و من دستم بند بود و ی ساعت بعد پی دادم من دارم میرم کاری داشتی ب دختر داییم بگه(چون ی اکانت ازش داره)
فقط گف دوست دارم و خداحافظی کردم و پی نداد
باورم نمیشه دوسالو انقد راحت داد رفت
دلم گرفته:)
این همه عشق و علاقه ک هرکسی میاد باورش نمیشد
حتی خونوادم
دلم خیلی خیلی گرفته..
حالا صبر کن شاید پیام داد عجله نکن
کسی بخواد بمونع میمونه نخوادم به هر بهانه ای میره ،الکی وقتتو تلف نکن ،چه بسیار محبتای بیشتز از شما کردن و بدتر هم باهاشون تا شده
احساس بدی داره
اون رابطه حقش این نبود من مث بچم مراقب اون رابطه کوفتی و اون ادم بودم
شاید امروز ن
شایدم فردا ن شاید این ماه ن اما بالاخره میفهمه هیچکس من برای اون نبود
من حتی تایم ناهارش یادم بود ک نکنه خدای نکرده ناهار نخورده باشه غذا میگرفتم ک بعد کلاس گشنه نباشه
مریض میشد شده بود پول نداشته باشم و روال کنم دارو و میوه میگرفتم
سخته خیلی سخته فراموش کردن رها کردن حس های کوفتی ساده نبود..
خب خودت پیشنهاد دادی اونم از خدا خواسته دیگه .یکم سخته باورش ولی خب باید باهاش کنار بیای
