من خودمم نه خاطره ، منظره ام نه پنجره
من یه هوای تازه ام ، نه انعکاس حنجره
میخوام سکوت کوچه رو ، ترانه بارون بکنم
دلارو به ضیافت ترانه مهمون بکنم
خونه من همین وراست ، پیش شما پیاده ها
هر جا که چشم عاشقی مونده به خط جاده ها
همنفس این وطنم ، همدل دلبستگیاش
همدم دلواپسی و همقدم خستگیاش
بغض ترانه سنگیه ، من ولی جنس شیشه ام
دل رو به غربت نزدم ، تیشه نخورده ریشه ام
تنها دلیل بودنم ، خوندن این ترانه هاست
زخم هزار تا خاطره تو دل عاشقانه هاست
