کفش های جامانده بابا🖤🖤🖤😭😭😭😭😭😭

نمی دونم چی شد کی گفت اما اون شب گوشی دادن دست دادش وشروع کردن به ضبط کردن لحظات زیبا شاید چون دلمون زنگ خطر شنیده بود شاید اونجا خاک یتمی ریخته بود دوربین شروع کرد به ضبط کردن کادو ها را اوردن باباهر کدوم بایک ذوقی باز می کنه انگار توی هر کدوم یک گنج انگار نه انگار که فقط جوراب وزیرپوشه اخ می دونه بچه ها مدرسه ای چیزی دیگه ای نداره اما این کادو را که باز می کنه چی می بینه همون پوتین های داداش با خیلی شوق واسه کارش خریده بود همون تقدیم بابا کرده بااینکه قرار نبود هدیه بخر بابا تا نگاهش به کفش ها می خوره چه نگاهی به دادش می کنه ازاون نگاه ها ازاون هایی که من قربونت برم از اون هایی که من فدات بشم چقدر من برات عزیزم این نگاه را این لحظه را دوربین ضبط

ی کنه اون شب تمام شد اما نگاه بابا به این کفش ها فرق می کرد هربار نگاهش می کرد یک لبخند ناخوداگاه روی لبش می نشست حتما خودش با اون کفش ها تصور می کرد اما اما چرا اینطوری شد چرا بابا بدون کفش از خونه رفت چرا کادوها را استفاده نکرده حتی جوراب ها را این ها کجا کنیم باباکجاست بابا برای همیشه رفت😭بابا بدون کادوهاش رفت بابا بدون خدافظی رفت اما اون کفش ها موند اشک های صورت ماند یادگاری ها ماند شب های بی پدر موند حالا از روی ناچاری داداش پوتین ها را استفاده می کنه هربار دم در می بینیم هربار داداش پاهاش داخل کفش می کنه جیگرمون پاره می شه انگار بابا فقط کفش ها جامونده کفش های 

نگاه های بابا براش خاص بود الان پراز خاک وگله اما چرا اینقدر تلخه چرا اینقدر یتیم این کفش ها انگار اون کفش هم یتیم شده بود دیگه کسی وقتی نگاهش می کرد ناخداگاه لبخند نمی زد هرکی نگاهش به اون کفش می خورد جیگرش خون می شد اون کفش زودتر از همه کفش ها پاره شد زودتر از همه کفش ها پیر شد انگار اون هم از نگاه های ما بیشتر خسته شده بود تا پاهای داداشم انگار اونم دلش از اون خونه گرفته بود خیلی سریع کهنه شد از خونه

ما خدافظی کرد رفت بدون اینکه یادمون بیاد کی انداختمش دور اما نه اون کفش هیچ

وقت از خونه نمی ره دوربین اون رو نگه داشته دوربین گوشی نگاه بابا را به اون کفش نگه داشته لبخند بابا را ضبط کرده همین دوربین لحظه اخر بابام را ضبط کرده حال خرابشم ضبط کرد اخرین سنگ های روی بابا راهم ثبت کرده این دوربین چه دلی داره چه طاقتی داره همه این اتفاقا را برای ما نگه داشته حالا چند سالی می شه که رفیق شب ها پدر ما فقط همین دوربین 

وتنهایی ودریای اشک هرکی یک گوشه کز می کنه ودوربین بغل می کنه شاید از پشت دوربین شد دوباره بابا را بو کرد شاید شد دست هاش گرفت شاید شد دوباره بغلش کرد این دوربین خیلی بامعرفته مثل کفش های بابا نیست که بزاره بره می دونه اگه اینم بره بچه های بابا دیگه کجا دنبال باباش بگرده کی را بغل کنه وزار بزنه دوربین تو بمون واسه بچه ها تو زودتر از همه هوای این یتیم ها را داشته پس ترکشون نکن😭😭😭😭😭😭

حالا از اون روز سخت خداحافظی بی دیدار از اون لحظه مرگ سهمگین ۳ و۶ ماه گذشته وهنوز قلبمون از درد می سوز جیگرمون خون می چکه وقتی می گن روز پدر وقتی می ریم بیرون ومردم درتکاپوی خرید می بینیم هزاران بار می میرم وزنده می شیم 

باباجان روزت هزاران بار دراسمان ها مبارک در دل ستارها مبارک در قلبم های سوزانم مبارک بوسه به دستان درخاکت می زنم روزت مبارک😭😭😭😭😭🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

مرسی عزیزم 

خدا به دلت صبر و به پدرتون ارامش بده