میخوام زندگی کنم (دلی)

راستش گفتن سرنوشتم و باز کردن ورقای کهنه و قدیمی گذشته تو ذهنم هیچوقت کمکی نکرده و نمیکنه

به هیچکس کمکی نمیکنه!

گذشته فقط برای اینه که گهگاهی سر برگردونیو یه نگا بهش بندازی و ببینی چی کار کردی که باید نمیکردی یا چیکار باید میکردی که هیچوقت نکردی و نتیجش چی شده

و اگه کسی باشه که قبول نکنه گذشته غیر اینا به هیچ درده دیگه ای نمیخوره

باید بگم حق داره

آره درست میگه

گذشته به خیلی دردای دیگم میخوره

به درد خراب کردن امروز

به درد از دست دادنه تمومه فردا

به درد حیف کردن و تو آسغال انداختنه امروز و فردایی که میتونن خیلی خیلی متفاوت باشن

و همین امروزی که حیف میشه

قراره تبدیل بشه به یه گذشته ی جدید

ی گذشته که میتونی با نگا کردن بهش به خودت افتخار کنی

و تو اینو از دست میدی

بخاطر چی؟

بخاطر گذشته ای که گذشته و دیگه حتی وجود نداره

آره گذشته به خیلی دردا میخوره

من یکی از کسایی ام که یه رشته ی بلند از این گذشته رو برا خودم ساختم

چجوری؟

خیلی راحت بود

فقط هر روز که از خواب بیدار میشدم بخاطر دیروز و اتفاقای مزخرفی که افتاده بود و حتی خیلیاشون نه تقصیره من بود نه نقشی تو بوجود اومدنشون داشتم هر روز روزمو بخاطرش از بین بردمو یه روزه مزخرفه دیگه به اون گذشته اضافه کردم

و اینو درحالی انجام دادم که میتونستم اونروزو نجات بدم

میتونستم اگه دیروز روزه بدی بوده اونروز و بکوبم تو دهنه دیروزو بگم مهم نیس چی هستی و چقد گندی

من امروزمو بخاطر تو از دست نمیدم

اما من اینکارو نکردم

و هر روزمو بخاطر قبل و اتفاقایی که دیگه وجود نداشتن از دست دادم

اره شاید جاشون باقی مونده بود

اره شاید هنوز داشتم دردشو با بند بند وجودم حس میکردم

اما اون دردا

اون زخما

تو خیلیاشون من نقشی نداشتم

خیلیاشونو اطرافیانم

ادمای بی انصاف زندگیم

یا شرایط بدی که برام بوجود اورده بودن ایجاد کردن

و من حدقل کاری که میتونستم برا خودم بکنم این بود که از خودم دفاع کنم

از خودم دفاع کنم و اگه زخمی شدم خودمم خودمو زخمی تر نکنم

اینکه اونا با من چه ها کردن بمونه برا خدا و عدالتش اما اینکه اجازه دادم بیشتر از اون زندگیمو ازم بگیرن حتی یه لحظشو؛ این دیگه گناهه خودم بود

یا حتی اونایی که تقصیره خودم بود

به هرحال اتفاق افتاده بودن دیگه بلخره اشتباهه رو کرده بودم و تاوانشم داده بودم اینکه از اونجا به بعد برا جمو جور کردن خودم کاری نکردم گناهه خودم بود اینکه بازیو برا خودم دو سر باخت کردم تقصیره خودم بود

حقیقت این بود که شرایط و آدمای اطرافم حالا هرکسی

اونا کارشونو کرده بودن و رفته بودن

حقیقت این بود که تنها کسی که زندگیشو متوقف کرده بود من بودم

بقیه مثله قبل داشتن به زندگیشون ادامه میدادن

اما حالا

اما امروز

دردایی تو زندگیم گذشتن

ی زخمایی تو زندگیم جاشون موند

و ی زخمایی تو زندگیم هنوزم درد میکنن

اما فک کنم هرکسی بلخره یه جایی بیدار میشه

حتی کسی که خودشو به خواب زده

بلخره یه جایی مجبوره که بیدار شه

چون داره نفس میکشه

و ی جایی بلخره از تهه قلب دلش میخواد نفساشو با حاله خوب بکشه

و این چیزی بود که من چشمامو روش بسته بودم

منتظر بودم یه معجزه اتفاق بیوفته

منتظر بودم خوانواده ای که توش بدنیا اومدم تغییر کنه

یا شرایط زندگیم عوض شه

منتظر بودم یکی بیاد بگه هر ارزویی که میخوای بگو براورده اش کنم

این چیزی بود که باید میفهمیدمش

تا وختی که تغییر نکنم

هیچی تو زندگیم تغییر نمیکنه

از فردا
یا بهتر بگم از همین لحظه
قراره تغییر بدم
دیگه نمیگم سعی میکنم تغییر بدم
نمیگم میخوام تغییر بدم
تغییر میدم
چیزاییو که از این لحظه به بعد برام اتفاق میوفتن
میخوام اونروزو ببینم که میام اینجا و با اشک این نوشته هارو میخونم و به تک تک اشکایی که الان جلوی چشمامو گرفتن افتخار میکنم
میخوام ببینم اون لحظه ایو که خبردار شدم منم قراره زندگی کنم

کنکور 1404 رو قبول میشم
ی دانشگاه تاپ
و رشته ای که میخوامش برا ساختن زندگیم باهاش
قبول میشمو زندگی میکنم مهم نیس که 18 سال کمتر
حتی اگه یه روز باقی مونده باشه اونروزو بلخره زندگی میکنم

میگن در هر صورت باید درد کشید

 
یا درده نجنگیدن و شکست خوردن و حسرت کشیدن
یا درده سختی کشیدن و رسیدن...

من در هر صورت قراره درد بکشم
درد میکشم و میرسم...
به زندگی

 به یادگار از 29 آذرِ 1403

و هرآنکس که بتواند یک خوبی را برای تو بخواند
بدان هرگز از آن بی بهره نیست...!


توعم همینطور:)