منم ۱۸ سالگی از دست دادم دیگه بیخیال شدم دست از تلاش برداشتم حقیقتا برای راضی کردن اون همیشه ی خدا تلاش میکردم برای اینکه راضی باشه هر کاری میکردم زیاد تو چشم بودم بعد که ناگهان از دستش دادم سقوط کردم بدون هیچ تلاشی امسال یه رشته آزاد رفتم همش حس میکنم زحمتش بی فایده بود فرزند نالایق بودم براش
خدا پدرتون بیامرزه
ممنونم 🙏🏼
بستگی داره چقد بهش وابسته باشه من چون از بچگی کلا به پدرم وابسته بودم همه کارامو خودش انجام میداد و بدون اون زندگی برام سخت بود هضمش سخت بود مثلا زیاد نمیتونستم گریه کنم یا برام خنده دار بود از دست دادنش که چرا اینقد راحت رفت بعدش کم کم ترس از یاد بردنش اومد سراغم خیلی چیزارو راجب پدرم به واسطه ی همین ترس فراموش کردم و بعد کم کم هضم کردم که نیست ولی اطرافیان گریه زیاد کردن و اونا نسبت به من زودتر کنار اومدن همین الامم کسایی که نمیشناسنم رو بهشون نمیگم پدرم فوت شده اس توی حضوری
بستگی داره دوران سوگواری هر شخصی فرق داره اگه بهتون پناه آورده دلداریش بدین چون در این صورت شما براش شخص خاصی تلقی میشین
نمیدونم من اصلا بلد نیستم صحبت کردن.
راستش ایشون اصلا منو زیاد تحویل نمیگیره.
بعد از چندین وقت گفت بیا محل کارم میخام ببینمت.
منم رفتم ب بهونه کار اداری و اتفاقا ی کار اداری هم داشتم رفتم سیستم قطع بود قرار شد فرداش ینی دیروز برم من خوابم برد ک دیدم خودش پیام داده گفته من امروز سرکار نمیرم منم گفتم چطور گف پدرم فوت شده منم تسلیت گفتم و براشون دعا کردم بعد بهم گفت براش فاتحه بفرس شب اول قبرش هست
ممنونم
رشته ی شما چیه؟
راستیتش اندازه ی سر سوزن علاقه ندارم ولی توان جنگیدنن نداذم رشته ی مورد علاقم داروئه شرایط کنکور هم الان فقط ۶۰ درصدش ماله ماست ۴۰ درصد دیگه رو نمیدن بعد اگه داروساز شم فقط میتونم کارمند شم پول داروخانه زدن ندارم که حقوقش با پرستاری تقریبا یه انداز ه اس
خدا بهش آرامش بده
میتونین بهش بگین اگه خواستی با کسی حرف بزنی من هستم
ولی من خودم ترجیحم این بود تنها باشم چون بهترین کار اینه دوران سوگواری زود تموم بشه اطرافیان با تلاش کردن برا آروم کردن عذادار فقط دوره سوگواریشو طولانیتر میکنن
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
11 ثانیه پیش
12 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
