داشتم فکر می‌کردم که اگر روزی بچه دار بشم، دوست دارم بچم دختر باشه یا پسر؟
بعد به انتخاب قهوه با شیر یا شکر فکر کردم...!
نمی‌تونم انتخاب کنم!!!
هر کدوم یک نقشی دارن و به یک صورتی مطلوب و محبوبن...😍
مگه میشه یک جنسیت رو خواست و یکی رو نه؟
من دنبال دختر نیستم که مرحم دلم باشه...!
یا پسر که عصای دستم باشه...!!
چون در این صورت خیلی خودخواهنه فکر کردم...!!!
من مادر شدن رو دوست دارم تا بتونم مادری کنم!
تا در حد خودم تکیه گاه فرزندم باشم!
تا از نگاه کردن به پاره ی تنم ذوق کنم!
چه فرقی می‌کنه که پاره ی تنم دختر باشه یا پسر؟!
مگه می‌تونم بین چشم چپ و راستم یکی رو انتخاب کنم؟! هردو چشمم برام عزیزن! هر کدوم به جای خود...!
من به عنوان کسی که منتظر مادر شدن هستم؛
منتظر مادری کردن هستم!
منتظر اینکه پاره های وجودم رو رشد بدم و خوشبختیشون رو ببینم.
اون هارو ابزاری برای فرار از ناراحتی هام نمی‌بینم.
اون ها فقط با وجودشون باعث خوشبختی من هستند...!
با هر جنسیتی.
چون از وجود من هستند🌺🌺🌺
نمیدونم چرا این هارو اینجا نوشتم!
ولی گفتم شاید بد نباشه اگر بنویسم... تا شاید تلنگری باشه برای حتی یک نفر...
درک نمی‌کنم فضایی رو که جنسیت زده است.
درک نمی‌کنم فضایی رو که مادری با هدف رهایی از حرف مردم و یا چشم و هم چشمی به دنبال فرزند دار شدن و یا یک جنسیت خاصه....
درک نمی‌کنم فضایی رو که هدف از فرزند دار شدن چیزی جز تربیت صحیح و تلاش برای باعث خوشحالی و موفقیت و سلامت بودن جسم و روان فرزندان باشه.
*امید دارم به رسیدن روزی که خودخواهی رو حداقل در زمینه ی فرزند دار شدن کنار بگذاریم و با هدف و همچنین دید بازتری به این مسئاله ی مهم نگاه کنیم.
ما مسئول خوراکی هستیم که روان بچه هامونو با اون تغذیه می‌کنیم...🌺
