من الان سی سالمه. زمان لیسانسم تو دانشگاه که ، ۲۳ ۲۲ سالم بود ، همکلاسیا همه اکیپی با پسرا بودن یا مخشونو میزدن خلاصه هر کی برا خودش یه رل همونجا جور کرد به هر طریقی، بعضیاشونم الان ازدواج کردن باهمون رلشون. ولی من هیچوقت تو باغ نبودم بااینکه چند تا پسر عاشقم بودن تو کلاس، من همش فاصله میگرفتم و خودمو دور میکردم، اون دخترا همه اینده نگر بودن، من کلا تو هپروت
بعد از اونم رفتم ارشد خوندم که توی کرونا بود و کلاسا مجازی بود باز هیچ پسری ندیدتم، تا الانم تو خونه نشستم هیچ پسری نیس
و اینگونه تا ابد تنهام، نه عشق نه ازدواجی
