۲۷ ساله که دارم رنج وعذاب میکشم از بچگی تا الان خستم بسمه
دلم میخاد چشامو ببندم ودیگه بیدارنشم
این همه آدم تو دنیا شب میخابن و صبح بیدارنمیشن کاش منم یکی از اونا باشم من از دنیا سیرم
خستم شهامت خودکشی ندارم
من با نداری و گند اخلاقی های شوهرم ساختم
دوستام روز به روز جوون تر وجا افتاده ترمیشن من پیرشدم
امشب بهم میگه دیگه چکارکنم تو بری از این زندگی
کاش جای داشتم میرفتم
کاش منم خانواده داشتم
کاش عرضه داشتم
خستم دیگه خدااا
میدونم نمی‌تونی زندگیو یه دفه متحول کنی ولی چه کار خوب کوچیکی میتونی بکنی؟ همونو انجام بده...
کاش کاری از دستم برمیومد برات
عزیزم هر کاری که از دستم برمیاد بگو انجام بدم
صفر تا صد شنیون و میکاپ میتونم کمکت کنم خیاطی میتونم کمکت کنم بساط مغازه کوچیک
تو ۲۷ سال واسه خودت پول جمع نکردی؟
چجوری پول جمع کنم من یه پدر معتاد داشتم که رحمش به شلوار پام نیومد ،
من یه عمر تو حسرت کوچیک ترین چیزا بودم
به زور شوهرم داد یه آدم روانی بدتر ازخودش
بقران قرص میخوردم نمیدوستم ماخاسته باردار شدم همون اول ازدواج
هرچقدرم کارگری سر زمین مردم کردم شد خرج وخوراک و دوا درمون
خودم
نمیدونم دیگه راه درست وغلط چیه
هزار جور مرض گرفتم خودم بخدا
خیلی سخته یکی بخاطر بی کس و کار بودنت هر روز و شب کتکت بزنه و بگه برو کاش جای داشتم بخدا یه روز نمیموندم من از بدبختی وبی کسیم موندم تو این خونه که هر روزش برام جهنمه
