چرا من هر دفعه که با شوهرم به مشکل میخورم به طلاق فکر میکنم؟
آیا من عادی هستم؟ یعنی زندگی بعد از طلاق آسونه؟ البته اگه طلاق بگیرم هرگز پیش خانوادم زندگی نخواهم کرد چون اهمیتی براشون ندارم. میرم سرکار و خونه اجاره میکنم و جدا برای خودم زندگی میکنم
ای خداااا یکی باید تک‌دختر و نورچشمی خانواده باشه یکی هم مثل من... عدالتت رو قربون خدایا...
عادی نیست
والا اگر قرار باشه سر هر بحث و دعوایی جدا بشی که نمیشه.
حتی به جدایی فکر نکن به موندن و ساختن فکر کن
به این فکر کن هیچ انسانی بی نقص نیست و درکنار هم باید تغییر کنید
غیرعادیه
نه عادی نیست حتما شوهرتون دوست نداری
تو احتمالا از لحاظ ذهنی ضعیف هستی و به آخرین راه حل ممکن فکر میکنی.
یکم ذهنیتت رو تقویت کن و کتاب بخون.
اول برو زن قوی بودن رو یاد بگیر. هر چند من خودم از تو بهتر نیستم اگه شوهر من نفس هم بکشه به طلاق فکر میکنم (فعلا مجردم) منم باید برم به همون اندازه روی خودم کار کنم.
اصلا عادی نیست همه زندگی ها بالا پایین داره زرتی به طلاق فکر میکنی تازه فکر هم میکنی که آیا عادیه ؟ معلومه که نیست
مگر اینکه صد خودتون رو واسه اصلاح رابطه گذاشته باشید آموزش دیده باشید مدیریت رابطه بلد باشید ولی هنوز مشکلات تون زیادی پیچیده باشه و قابل حل نباشه نه زرتی طلاق
عادی که نیست
ما کم بحث میکنیم تفاهم داریم تو اکثر چیزا
هر موقع هم بحث میشه به جای طلاق بیشتر به آشتی فکرمیکنم
