من بارداری دوم هست شاغلم دور از خانواده ام زندگی میکنم یعنی برادرام خواهرام مادرپدرم یه شهر دیگه هستن.
بارداری سختی دارم ویار شدید یعنی طوری که به هیچ وجه نمیتونم اشپزی کنم و خیلی معدبم از این بابت چون من یه بچه دیگه هم دارم. خیلی ها شاید پیش خودشون فکر کنن ادم لوسی هستم یا دنبال ناز و ادا من اصلا اینجور ادمی نیستم خیلی خیلی ادم مستقلی هستم و همیشه با وجود شاغل بودن و درس خوندن و بچه داری و خانه داری همیشه مهمونی هام بجا و عالی برگزار کردم و همیشه وظیفه خودمون به خوبی انجام دادم.
ولی از وقتی باردارشدم واقعا ناتوان و عاجزم هم از انجام کارهای روزانه خونه هم اشپزی و این موضوع رو خانواده شوهرم کاملا میدونن .
من دوران مریضی همه شون در کنارشون بودن همشون عمل جراحی داشتن چند باری براشون غذا درست کردم فرستادم یا مراقب بیمارستان بودم و دوران کرونا همشون کرونا گرفتن دو هفته تمام هر وعده غذایی براشون غغذا میفرستادم یعنی مثل خانواده خودم عمل کردم براشون .
ولی اونا دو بار یکی از خواهرشوهرام غذا فرستاد
یه سه باری هم این یکی شون فرستاد . ما خونمون بنایی داشتیم با اینکه میدونستن نیومدن کمک حال باشن در صورتی که من در حد خودم با وجود شاغل بودنم کمکشون کردم.
خیلی دلخورم ازشون به نظرتون توقع من بالاس؟
