بیاین خودتونو بذارید جای من ببینم

اگه هستید یه ندایی بدین 

چون دارم تایپ میکنم

مثلا ما بیرون که نمی رفتیم تو خونه بودیم 

مادرشوهرم نگران میشد،  از خواب بیدار میشدیم کلی تماس بی پاسخ 

وقت و بی وقت باید میگفتم کجا بودم و چیکار میکردم که تماسشو نرسیدم جواب بدم قصدی هم نداشت بنده خدا واقعا نگران میشد

حالا من چجوری بودم 

به شدت اجتماعی

عاشق بیرون رفتن، معاشرت 

بعد اینجا اینجوری بودن بد بود 

رفته رفته من افسرده شدم 

خیلی افسرده ازینا که هرروز گریه میکنن 

مادر همسرم هم این وسط یه محبت هایی داشت ولی من خیلی ناراحت شده بودم خیلی دل شکسته بودم الانم همونه،  هم خودش هم پدر همسرم 

خودم یه سری اخلاق ها دارم که شاید منطقی نبود و نباشه 

مثلا خیلی به بقیه کمک میکنم و انتظار کمک دارم ،  خیلی کمالگرام،  همیشه تو اوج بودم،  همش دنبال پیشرفت،  ولی نه اینجوری بودن زشته،  عیبه، خوب نیست...  زندگیشون خیلی بی هیاهو و لذته،  اونجا همش وایب بد میگیرم،  منم مذهبی ام،  اما نه اینجوری، خدارو دارم دنیا رو دارم..  راستش از معاشرت باهاشون خیلی حالم بد میشه...  مادرشوهرم اکثر مراسم ها رو نمیاد، یه چیزی بهونه میکنه نمیاد،  خیلی خجالت میکشم، خواهر شوهرام هم همینن،  تو عروسیا گریه میکنن که دارن گناه میکنن..  

همسرم مهمونی و اینا هیچی اصلا دوست نداره بیاد

ولی اهل تفریحه نه تفریح با بقیه 

با من فقط 

خوش میگذره،  مهمونیا رو میگه خودت تنها برو 

عذابه واقعا

الانم پدر همسرم اومد خونمون 

همسرم و دخترم خواب بودن 

همه زندگیشون توی این دوست داشتن ها خلاصه میشه که وقت و بی وقت میاد دخترمو ببینه یا نگران شده 

بعد دید دخترم رو تخت کنار همسرم خوابیده 

اولش یکم غر زد که پای باباش نخوره تو دلس گفتم مواظبم و جا به جاش میکنم الان ازون موقع یه بند داره زنگ میزنه و نگرانه 

منم آدم بدی نیستم بخدا 

ولی خیلی ازین کاراشون بدم میاد 

حس گناه هم میگیرم چون دارم گوشیو جواب نمیدم 

عذاب وجدان گرفتم صاحب گناه میشم 🥲 

چه امتحان سختیه خدا