تو تمام یک زنی که میتوان داشتش💙

ای شعر مجسم تو حضور کلماتی

من حافظ‌ام ای دوست تو خود شاخ نباتی

من گیج‌ام و مستم در این شادی بی‌رنگ

در من بدمد شعر پر از شادی و آهنگ

تو شادی نابی حضور شب و رویا

تو طرح حریری، تو لطیفی مثل دیبا

غم بود تمام من و اشعار خرابم

انگار کویر است دل و عشق، سرابم

تا اینکه تو را دیدم و امید درخشید

خورشید درآمد ز پس ابر و تابید

تو تمام یک زنی که می‌توان داشتش

تو نهال بودنی که می‌توان کاشتش...

علیرضا ابجدیان🌱