دلم برا خودم تنگ شده

ماها هیچ وقت نمیتونیم شبیه آدم قبلی که بودیم بشیم.

شرایط باعث میشه تغییر کنیم و احتمالا همین تغییرات برامون خوبه و من جدید رو می‌سازه.

و اینو بدون ذهن آدمو گول میزنه یجور که همیشه فکر میکنیم گذشته بهتر از حاله.

دآری به بلوغ میرسی دیگه

متوجه خیلی چیزا تو این زندگی میشی و مطمئنا غم رو هم باید تجربه کنی و بدون اگر از این گذر کنی خیلی چیزها قراره یادبگیری که بعدا کمکت میکنه واون موقع اس که دیگه نمیخوای برگردی عقب!

عجیبه ولی بهش میرسی کم کم

صبر داشته باش

منم تو ۲۰ سالگی هزارتا کارو باهم انجام می‌دادم

چندتا کلاس میرفتم دانشگاه میرفتم

همش با دوستام بیرون و خوش گذرونی میکردم سفر میرفتم

خلاصه اوج خوشی زندگیم بود.

ولی الان تجربیاتی دارم که واقعا سخت اذیت کننده و همراه خودشناسیه، به خودم میگم اگر این اتفاقات نمی‌افتاد من هنوز داشتم تو رویا سپری میکردم زندگیمو و نمیتونستم من واقعیمو پیدا کنم؟!

چقدر بد چقدر زندگی بیهوده میشد.

و حالا با وجود درد ها و زخم ها و غم هایی که تجربه کردم

خودم رو تو این موقعیت دوست دارم و سعیم اینه که بازهم یادبگیرم از خودم

هر کسی داستان زندگی خودشو داره

به داستانت اعتماد کن.

میفهممت

خیلی سخت میگذره انگار

تو اون هیاهوی ذهنت سعی کن چشماتو ببندی و یکم سکوت کنی

یکم به خودت فکر کن

کارای مورد علاقتو کم کم شروع کن.

البته میدونم که دیگه چیزی مثل قبل نمیشه، حتی اگر تو همون موقعیت و با همون آدما قرار بگیری.

ولی اینو خودت باید متوجه بشی

کسی نمیتونه بغیر خودت به خودت کمک کنه.

آره دیگه نمیشه

آدم وقتی با حقایق زندگی آشنا میشه به همین حسی که داری میرسه.امیدوارم بعد از این حس افسردگی

به مراحل بهتری برسی تو زندگیت