دارم باهاش میجنگم ولی هنوز نتونستم به زمین بزنمش.خیلی حس بد ومنفوریه کاش خالی بشم ازحسادت کاش اصلا این حس نیادسراغم .وقتی حسادت دارم دلشوره واضطراب میگیرم
نمیدونم چکار کنم حسود نباشم
واقعا حسادت حسیه ک هیچوقت درکش نکردم چرا باید خودمونو تحقیر کنیم مدام خودمونو با بقیه مقایسه کنیم اگه بهتر نبودیم حسودی کنیم🫤
وقتی این دلشوره اومد سراغت اون آدمی که بهش حسادت می کنی تو اوج موفقیت و خوشی تصور کن خیلی اغراق کن تو تصور خوشبختیش، بعد از خودت بپرس چه ضرر یا فایده ای برات داره می بینی هیچی یه کم آروم میشی من با خودم اینکارو می کنم روم خیلی جواب میده امتحانش کن
حسادت یا غبطه وحسرت؟
مرز مشخصی دارن ولی گاهی اشتباه می گیرمشون.
پس غبطه اس، حسرته
ولی خیلی خوبه که دارید باهاش می جنگید حس خوبی داره که از این حس منفی بدتون میاد انگار جزو شخصیتتون نیست انگار با باورهاتون سازگار نیست، سعی کنید به شخصیتتون نچسبونید که مثلا« من آدم حسودی هستم» چون اینطوری ترکش سخت تر میشه بگید«من گاهی حسادت میکنم»
توی یه کتابی خوندم اگه به اندازه ی کافی صبرکنید، همه حسادت هاتون بی معنا میشه
صبر کنیم... 🌱
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
