یکی از دوستان نزدیکمون ناگهانی فوت شد من ایشونو خیلی دوست داشتم ازاونجایی که اکثر روزها به خاطر شرایط کاری ایشونو میدیدم اما بخاطر تاهل خودم هیچوقت به ایشون بروز نمیدادم هم بخاطر تعهد واحساس گناه وهم اینکه در دوران مجردی باایشون دوست بودم نمیخواستم باعث گناه ایشون بشم در حدی که مطمئنم ایشون فکر میکردن من اصلا ازشون خوشم نمیاد .خیلی ناراحت کننده فوت کردن و من الان حالم خیلی بده و همش گریه میکنم و بفکرشونم زندگیم مختل شده و هرروز دارم براش خیرات میکنم چیکار کنم ایشون بفهمن من دوستشون داشتم.امروز تازه روز هفت ایشونه و من واقعا حالم خرابه ازینکه گذاشتم ایشون با این حس از دنیا برن
کتاب سفر روح و سرنوشت روح مایکل نیوتن بخون اروم میشی
دوم اینکه ایشون رفتند و خدا رحمتشون کنه رفتگان مثل ما زنده ها نیستند و تماشاگر هستند
این حس عذاب وجدان خودتون که الان اذیت میکنه
و در اخر ایشون فقط یک نفر بودند که برای مدت کوتاهی قرار بوده تو زندگیتونوباشند و شاید درسی براتون و این‌تموم شده
متاهلی؟!این فکر و خیالا خیانته حواست باشه باز بعدا عذاب وجدان واسه این نگیری
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
