یه مادر بزرگ دارم صداش از فاصله دور هم میاد که با خودش حرف میزنه
منم همینجورم زیاد باخودم حرف میزنم معمولا آدمهایی که ساکت و کم حرفن ذهن های شلوغی دارن
دلیلش نمیدونم چیه بخاطرتنهایی ،نداشتن کسی که درکت کنه
منم اینطوریم
ذهنمون خیلی شلوغه دریه ان به همه چیزفکرمیکنیم
من مثلا تو ذهنم میگم برم پیش دوستم خب اون چی میگه من چی میگم کلا ادامه میدم تا خداحافظی دیگه تو واقعیت هم نمی رم
من چون تو جمع بلد نیستم حرف بزنم یا از خودم دفاع کنم تو خونه وقتی تنهام با خودم حرف میزنم
دقیقا مث من...من آدم حاضرجوابی نیستم.خیلی هم میترسم که کسی رو ناراحت کنم.واسه همین قبل از صحبت با طرف کلی با خودم تمرین میکنم که چی جواب بدم که هم طرف ناراحت نشه.هم حق من ضایع نشه.آخرشم همه توسریها رو من میخورم متاسفانه
اینکه چیزی نیس،من مدرسه میرفتم یه دختر همسایه داشتیم که وقتی تو ایستگاه اتوبوس منتظر بود میدیدی داره با خودش بحث میکنه
من گاهی چیزی رو تصورمیکنم بعد صدام رومیبرم روطرف بالا دادمیزنم یاگریه میکنم😐
چیکار کنیم حالا
بیمار هستیم برایم خودمون نشون بدیم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
