سلام دوستان من شش ساله ک ازدواج کردم.باخانواده شوهرم تو یه خونه زندگی میکنم.تواین شش سال اتفاقات خوب وبدزیاد بود.تو این مدت ی خواهرشوهر مجردی ک داشتم ازدواج کرد ورف سرخونه زندگیش ی برادرشوهر مجرد هم ک کوچکترازشوهرم بود ازدواج کرد و یه سال بازم باخانوادش بود تااینکه زنش باکلی دعوا مرافه ای ک راه انداخت مستقل شدن وفقط منو شوهرم بودیم ک باپدر ومادرش وعمش ک ازدواج نکرده موندیم.من مشکلاتی باخانواده شوهرم داشتم ولی خیلی اهمیت نمیدادموهمیشه سعی میکردم فی سبیل الله درهدمتشون باشم اما بعد ازبه دنیااومدن دوتاپسرام وی سری دخالتها واقعا حس کردم نیاز ب استقلال دارم.خانواده شوهرم طوری ان ک بینشون اصلا احساس استقلال نمیکنی تو همه چی دخالت میکنن.ولی من هیچ وقت دلم نمیومد باشوهرم حرف جدایی بزنم ازاونطرفم منطقه پدرشوهرم تقریبا گرونه ومااگه بخوایم مستقل بشیم مجبوریم ازمنطقشون دور شیم ونه من ونه شوهرم این رونمیخوایم باوجود اینکه برادرای شوهرم ک سه تان مرتبا به خونوادشون سرمیزنن.اماحالا مدتیه ک خانواده شوهرم خیلییییی دخالتشون شدیدشده بخصوص پدرشوهرم.ازوقتی عقد کردم بازنشست شد ازشانس من وبیستوچارساعت توخونس.هیچ وقت تنهایی باشوهرم ندارم بیرون ک میریم هرجا ک میریم بایدباهامون باشن اگه هم نباشن منوشوهرم ب خاطرشون دعوا میکتیم الان هم بخاطر دخالتا وتوهینای پدرشوهرم من پنج روزیه خونه پدرمم ونمیدونم چطورشوهرمو قانع ب جدایی کنم ازطرفی خودمم ازاستقلال استرس دارم بادوتابچه یکی دوسال یکی سه سال.وحالا موندم نمیدونم چکارکنم
خب مستقل شو دیگه.
چاره دیگه ای نداری.
منم که ازشون دورم گاهی خیلی دخالت میکنن وای به حال شما که ور دلشونی
خدای من !!!!چه صبری داری دختر
مستقل بشو هر چه زودتر
نه از اول باهم بودید ترس داری از مستقل شدن
بمون خونه بابات تا برات خونه جدا بگیره
آخه چرا از استقلال احساس ترس داری؟ با دو تا بچه یا با بیست و دو تا بچه، اصلا نباید نگران باشی، بابا مستقل شو، بقیه ها چیکار میکنن؟ خانم هایی هستن که با بچه و حاملگی، سره کار هم میرن، مستقل هم هستن، تو مگه چیت از اونا کمتره؟
مشکلات نه با تغییر مکان و نه زمان و نه هیچ چیز دیگری حل نمیشوند فقط جایشان را با مشکل دیگری عوض میکنند
باید از درون تغییر کردـدنیا را با دید مثبت دید ـانوقت هست مشکلات به طرز شگفت انگیزی گم میشوند
بیزحمت اون تاپیکتو قفل کن همه الاف شدن اونور
من چندماهه با خونواده شوهرم زندگی میکنم اما هر روزبه شوهرم میگم باید جدا کنیم با اینکه یه پسره
آدم دلش میخواد بیاد بره مهمونی بده اونجوری همش زیر ذره بینی دخالت و حسادت بوجود میاد
از جاریت یاد بگیر ، چقدر زرنگه، زودی خودشو جدا کرد از خونواده سوهرش.
یهو به خودت میای و پدرشوهر مادر شوهرت پیر میشن، تو میمونی و بچه داری و نگه داری از دو تا سالمند.
بقیه ها هم که جدا شدن، تو مسئولیت شما شریک نمیشن.
پایین شهر زندگی کردن هم اصلا عار نیست.
فقط آرامش خوبه. همین
چ تحملی.مستقل شو بلد طعم زندگیو می چشی اونم با صبری ک شما داری.راحت میگردی تو خونه.ار چی بخای میخوری.تلفنی راحت حرف میزنی.خلاصه خیلی رانت میشی
وقتی مستقل بشی میفهمی زندگی یعنی چی،ترس نداره منم یه بچه سه ساله و یه چهل روزه دارم.خودم بهتر از عهده زندگیم برمیام
سلام اسی هستی
