یه سری درامای مزخرف برام رخ داد

خیلی سخته برام ، قراره ببینمشون ، یه جوری شد که سر یه چیزی بهم تماس نگرفته بودن من اعتراض کردم زنگ زدن توضیح که سو تفاهم بوده و اینا(ولی من فکر میکردم دوس دختراشونو جمع کردن دور خودشون که به من نگفتن) دوباره دیشب قرار بود برای ساعت جلسه هماهنگ کنن باز به من پیام داده بودن یک دختری که ازش متنفرم پیام داد ، من نمیتونستم ماجرا رو هضم کنم ، یه پسره دوستم بود من فکر میکردم دوستمه ، با اون حرف زدم ، گفتم اره دیدی این دختره که پیام داده بهم وقتی برم جلسه هم حتما این رییس بازی میکنه منو احمق فرض میکنه پس کاشکی نرم جلسه ی اینطوری ،(کلی ماجرای دیگه البته و حرفای دیگه) دیگه من نمیدونستم این پسر پا میشه میره بین همه دوستاش با اون مسئوله دعوا و به همه میگه ، آبرو برام نموند ، یعنی سنگ روی یخ شدم جلو همشون ، یعنی بدبخت شدم 

ببین من اونقدر اعتماد به نفس داشتم تو این جمع و قوی بودم که به خودم اطمینان داشتم ، الکی الکی فکر کردم کسی بهم اهمیت نمی‌ده کسی از من خوشش نمیاد ، من بی لیاقتم این حرفا 

و هی بهم سر هرچی برمیخورد ، بعد با یه پسری درد و دل میکردم که فکر میکردم دوسته با من ،نگو همشو به اونا میگفته 

اونقدر خرد شدم بلد نیستم هیچی بگم

معذرت خواهی کردم ، یه پیام بلند بالا نوشتم ، ولی توی جمع با طرف دعوا کرده ، هیچ رویی برام نمونده ، من با پسره صنمی نداشتم ، الآن همه فکر میکنن چیکارم بوده که باهاش صمیمی برخورد کردم ، ما دانشگاه فرهنگیانیم این بدتر می‌کنه ما جرا رو ، من خیلی آدم آروم و خجالتی ای هستم بعضی وقتا ، اصلا دلم نمیخواست این اتفاق بد برام بیفته ، پسره میخواسته اَبرومو درست کنه زد چشمم رو هم کور کرد ، حس میکنم بدبخت شدم با دستای خودم

این اکیپ همه کاره ی دانشگاه ما هستن ، تو همه چیز حضور دارن ، قراره سه سال دیگه ببینمشون ، ما دانشجو معل.میم ، این از همه بدتر میکنه ماجرا رو ، قرار بود برای یه جشن برنامه ریزی کنیم ، من بارها باهاشون همکاری داشتم ، اما این بار همش توی ذهنم این بود حضور من براشون مهم نبوده و نقشی نخواهم داشت و این حرفا، و اینکه من هفته گذشته یه شکست بدی خوردم پیش خودم و باعث شده بود تمام اعتماد به نفسم شکسته شه 

دختره برام مهم نیست 

اون جمع پسرا که تقریبا مسئولین دانشگاه هستن ، و قراره همش ببینمشون مهمه