چه میکنید باهاش؟
دلم میخواد مثل هم سن و سال هام ازدواج عاشقانه کنم ولی ارتباط گرفتن برام تابوعه. فقط کیس سنتی برام پیش اومده که ندید رد کردم چون پسری که توی تصمیم گیری درباره همچین چیز مهمی مامانشو میفرسته جلو توی تک تک اتفاقات دیگه هم همین رویه رو داره
راهنمایی میکنید بهم؟ چیکار کنم کجا برم که بتونم با آدما معاشرت کنم و رابطه بسازم؟ دوره دانشگاهم مجازی گذشت محل کارم هم زنانه است
دوست دارم تنها باشم
می‌سازم باهاش
من و تنهایی یه رابطه تاکسیک داریم با هم
اون منو اذیت میکنه و بهم آسیب میزنه ولی من نمیتونم ازش دل بکنم
چه بده وقتی تنهایی بشه عادت هزار مریضی جورواجور بدنبالش میاد... من به حدی رسیدم که با وجود کلی فعالیت هنری ،دکتر روانشناس بهم گفت اگه میخای زنده بمونی همه چیز رو رها کن فقط بچسب به تعامل و تغذیه
دقیقا
تراپیستم بدون تعارف زل زد تو چشام گف برو پارتنر (و دوست) پیدا کن
بیشترش اثرات قرنطینه است
اون سالا ما خیلی ترسیدیم کامل خونه نشین شدیم و مزش زیر دندونم موند
الان با وجود اینکه شغلم تعامل خیلی بالایی داره ولی دیگه نمیتونم صمیمت ایجاد کنم انگار یه هاله همیشه بین من و اجتماع هست
منم زجر میکشم عزیزم
تنها نقطه روشن زندگیم که بهش امیدوارم آینده است
دلم میخواد دختری داشته باشم که نذارم تروما های من رو تحربه کنه
واسه همین تلاش کن، زندگیتو بهتر کن تا اگه روزی بچه دار شدی با افتخار به خودت بگی مرسی که نذاشتی آسیبی که خودت دیدی رو به یه نفر دیگه بزنی
هدف شیرینیه برای من
