سلام.پسرم.حدودا 30 سالمه.امشب توی تاکسی یه دختر کنارم نشسته بود.حدودا نیم ساعت هم مسیر بودیم.گاهی راننده یه پارازیت مینداخت اینم منو نگاه میکرد میخندید.منظوری نداشتا.از این دختر شیطون پر انرژیا بود.منم خجالتیم.دلم میخواست نگاش کنم ولی روم نمیشد.شاید کلا دو بار توی کل مسیر به صورتش نگاه کردم.ازش خوشم اومد.سینگلم.قصدمم آشنایی واسه ازدواجه ناموسا.قلبم داشت میومد توی دهنم ولی خلاصه مقصد خودم پیاده نشدم رفتم ببینم کجا پیاده میشه.منم همراهش پیاده شدم.گفتم ببخشید میتونم شمارتونو داشته باشم بیشتر آشنا بشیم؟ گفت نه.گفتم چرا توو رابطه ای؟ گفت آره.منم عذرخواهی کردم رفتم.الان حس میکنم شکست عشقی خوردم.خخخ.واقعا کم تجربمم توی این موارد.کاش دنبالش تو کوچه میرفتم لا اقل خونشونو یاد میگرفتم.یا مثلا قسمش میدادم واقعا تو رابطست یا نه.حس کردم شوکه شد از حرفم و خواست برم اینجوری گفت.نمیدونم.
آخه امثال من که نه خاله و عمه و.... دارن.نه خواهر که بتونه دوستاشو اوکی کنه واسه داداشش.دانشگاهم تموم شده.محل کارمم کاملا مردونست.کجا باید با یه دختر آشنا بشم؟ چرا ما پسرا تمایل داریم به ارتباط با دخترا ولی توی رشت اکثر دخترارو میبینم همش چ س کلاس میذارن انگار از دماغ فیل افتادن.تحویل نمیگیرن پسرا رو.قیافه میگیرن! اونا احساس و نیاز عاطفی ندارن مگه.من مردم و زنده شدم تا بهش پیشنهاد آشنایی بدم ولی اون خیلی راحت گفت نه و رفت.اگه واقعا توی رابطه بود که دمش گرم ولی نمیدونم چرا حس میکنم دروغ گفت هل شده بود.یه خواهری کنید در حقم لااقل دو تا راهنمایی کنید.باشگاه و کتابخونه و... رو که زحمت کشیدن مردونه زنونه کردن.من کجا باید یکیو ببینم از فیسش خوشم بیاد و بریم واسه آشنایی جدی و ازدواج؟ دغدغه این روزام شده.سنم داره میره بالا.میترسم تنها بمونم...
