حق با کیه(البته ک با منه)

امروز واقعا خسته شدم از دست این بچه نه میخوابه ن غذا میخوره همش بدو بدو تو حیاط هوا هم سرده غذاشو میریزه اینور اونور کثیف میکنه خونمو نمیتونم راحت بگیرم بخوابم همش داد میزنه(خودم نگهش نمیدارم البته)ولی واقعا اعصابم خورد میشه تا کی این اوضاع ادامه داره

باباشم میبینه ما نمیخوایم نگه داریم بچشو بازم ب روی خودش نمیاره

من روی حرفم با مادرشه اخه زن گمشو بیا ببین بچت کجاس چی میکنه ب تو هم میگن مادر 

امروز ب همسرم گفتم من دیگه نمیخوام این بچه بیاد خونمون اعصابم دیگه ضعیف شده کم کم حس میکنم کنترلمو از دست میدم خشممو خالی میکنم رو بچه(مشکل کنترل خشم دارم و خیلی تنده خشمم دست خودم نیست نمیتونم کنترلش کنم تنها راهش اینه قبلش بگم و هشدار بدم تا پناه بگیرن وگرنه اون لحظه ک خون جلو چشممو گرفت دیگه من من نیستم شیطان رجیمم)

بعد همسرم گفت روم نمیشه اونم انگار زنش خیانت میکنه بیچاره زندگیش رو هوا هست کسیو نداره پیش کی بزاره گفتم مهد کودک گفت اخه از صبح تا شب کدوم مهدکودکی بزاره(تاکید میکنم صبححححححح تا شببببببببب)

خلاصه من گفتم پس چی کنیم من میگم دیگه تحمل ندارما بدون بعد جروبحث کردیم گفتم از وقتی اومدم خونت روزگارم سیاهه جنگ اعصاب دارم چ وضعشه تو باید ارامش روانی منو تعمین کنی ن در شرایطی قرارم بدی ک هر روز جنگ روانی داشته باشم اگر دوسم داری درست حسابی دوسم داشته باش و گفتم و گفتممممم خیلی غر زدم فلان اونم از صبح سرکار بود چند روزه خیلی مشغول کاره و خستس برگشت گفت ول کن باشه بعد من گفتم ن تو دوسم نداری ک سر این بچه باهام بحث میکنی گفت اوکی ندارم 

چه کنم بعد این حرفش(مطمعنم دوسم داره ولی تا حالا همچین حرفی نزده بود خیلی دلم شکست)

عقل نداریم عقل 

میگه بچرو خانمت نگه نمیداره ک(خونه ما میمونه بچه ولی من نکعش نمیدارم یکی دیگه نگهش میداره ولی سروصداش اذیتم میکنه مدام وسایلم یا میشکنه یا خراب میشه یا کثیف میشه

بفرما دقیقا اینم ی دلیل دیگه 

تازه همسرم میدونه من عصبی بشم ب این بچه هم رحم نمیکنم اون لحظه خوب میدونه من نمیتونم خودمو کنترل کنما 

من مسئولیت خودمو نمیتونم گردنم بگیرم والا 

نگرانیم بیشتر از اینه ک واقعا حس میکنم یذره دیگه فقط یذره دیگه این شرایط ادامه پیدا کنه من در برخوردم با این بچه بیگناه خشونت ب خرج میدم