ینی مثلا 30 درصد به دل نشسته، 70 درصد نه
ولی از باقی لحاظ و شرایط و موقعیت خوبه و کفویت هست و همون حدود 70 درصد معیارها که میگن لازمه برا ازدواج و داره.
بنظرتون رد کردن همچین موردی کار درستیِ یا قبولش؟
تو سن 29 سالگی
خودتون اگه بودید چیکار می‌کردید؟ ازدواج؟ یا ادامه مجردی؟
من باشم رد نمیکنم
به دل نشستن خیلی مهمه
به دل من نشینه رد میکنم
بستگی به شرایطط داره عزیزم اگر خودت دوست داری ازدواج کنی ک مثبت اما اگر شرایط مجردی داری ک مجردی اما ب نظر من تا ۳۰سالگی آدم باید تشکیل خانواده بده
۲۹سالم باشه قبول میکنم.قبلش مشاوره میرم
اگر با محبت باشه خودشو تو دلت جا میکنه بهتره یه مدت بصورت مخفیانه صیغه محرمیت بخونید تا بشناسی
از لحاظ ظاهر چه چیزی رو تو ایشون نپسندید؟
خب مسئله اینکه از چه لحاظ به دلم نَشسته باشه
اگر ظاهری باشه رد میکنم چون قراره از اون آدم خوشم بیاد که باهاش ازدواج کنم
