جنوبیم جان من خودم مادر نیستم ولی تو این یک سالی که اینجا بودم و خوندن تاپیک های بچه ها در مورد مادر شدن به یک نتیجه رسیدم ، ذهنتو یه مدت رها کن از تلاش برای مادر شدن ، زندگی خودتو بکن ، خودش پیش میاد ، تا وقتی اصرار کنی قانون طبیعت اینه که ازت دورش می کنه
حالا این دکترو از کجا پیدا کردی مگه دکتر قحط بود خدایی
🙄🙄🙄جنوبیم نیاز به یه ریکاوری داری ، حالت اصلا خوب نیست ، جدایی چیه ? مادر شدن یه اتفاق طبيعيه که مسلما برای تو هم رخ میده ، خواهر شوهر من چهل و دو سالشه ، یک ماه دیگه به امید خدا زایمان می کنه ، ده سال برای مادر شدن تلاش کرد ، نشد ، بالاخره ولش کرد ، عید یهویی بدون اینکه امیدی داشته باشه و به طور طبیعی باردار شد .
خواهر شوهرم معرفیش کرد گفت سرش خیلی شلوغه ، درصورتی که الان متوجه شدم دکتر خودم خیلی بهتر بود، کلی برام وقت میذاشت، هر دفه میپرسید که مطمئنع بشه پریودام هنوز مرتبه یا نه، داروهایی که مینوشتو برام توضیح میداد هرکدوم برای چه کاریه و چرا باید مصرف بشه، خیالمو راحت میکردو بهم امید میداد، حتی یه بار جواب سونومو باید میبردم پیشش و افتاد برای اخر هفته که ایشون مطب نبودن و بهم راه حل داد که بیا فلان بیمارستان ماماهای اون بخش بهم زنگ میزنن تا من بگم چیکار کنی، اما من احمق شدم و دکترمو عوض کردم با حرف خواهر شوهرم، الانم یک ماه دیگرو از دست دادم خیلی مفت
دکتره کلا از مخ تعطیل بوده
