طب اسلامی

و شایان ذکر است تمامی مطالب دارای منبع هستند و از همین الان بگم قطعا سود جویانی هستند که توسط این طب ضربه مالی دیدند و دوست ندارند که این طب اهل بیت که خاص ما مسلمانان هست رو بکار بگیریم..این طب رو رهبرم نیز تایید کردند...و این به این معنی نیست که به هرکس به عنوان طبیب اعتماد کنید و بنده فقط یک بخش جزئی رو در اختیارتون میزارم صرفا جهت آشنایی

بحث طبایع چهارگانه در طب

استاد تبریزیان :

اسلامی مهمترین بحث است چون اعتقاد داریم تمام بیماری‌ها به همین طبائع چهارگانه برمی‌گردد و طبیب کامل کسی است که تسلط به آن‌ها و آثارآن‌ها و درمان آن‌ها داشته باشد.

در روایت آمده است که انسان تا وقتی طبائع چهارگانه او و چهار خلط بدن او در حالت تعادل و تساوی باشد سلامت است. این نشان می‌دهد که مسئله طبائع چهارگانه چقدر اهمیت دارد.

مواد تشکیل دهنده بدن از همان چهارخلط است چیزهایی که قلب را قلب و ریه را ریه و مغز را مغزکرده است، همین طبائع چهارگانه است. اگر طبائع مساوی باشد حالت اعتدال است و بالاترین حالت سلامتی است اما اگر یکی بیشتر یا کمتر بشود بدن از حالت طبیعی خارج می‌شود و این سبب بیماری است. و بمقدار شدت زیادی یا کمی خلط، نوع بیماری مشخص می‌شود.

مزاج پایه

در بیان معنای مزاج پایه با طب سنتی اختلاف داریم. مزاج پایه به معنای مزاج غالب است. مثلا تا پانزده سالگی نوعا مردم در غلبه خون هستند از پانزده تا چهل سالگی در سلطه صفرا خواهند بود به همین جهت این سال‌ها سال‌های نیرومندی است چون صفرا تند و تیز است بدن در این سال‌ها در بالاترین حالت قدرت وتوان است.

اما ازچهل سالگی یا پنجاه سالگی تا شصت سالگی اکثر مردم درغلبه سودا هستند. حالت سنگینی و وقار دارند. اهل شتاب نیستند اهل سفارش کردن هستند چون سودا سبب حکمت و سنگینی و وقار و تدبر و موعظه می‌شود.

از شصت سالگی به بعد انسان در سلطه بلغم است. این مزاج پایه است.

اما معنای مزاج پایه در طب سنتی فرق می‌کند شخص نگاه می‌کند و می‌گوید مزاج پایه او سودا است اما الان صفرا دارد. اینطور نیست بلکه مزاج مزاج فعلی است و مقتضای سن است.

احتمال اول ما دربرابر بیمار، غلبه‌ی آن مزاجی است که مقتضای سن او است، اگر آن نباشد بررسی می‌کنیم که غلبه فعلی آن چیست.

منبع :eshia.ir

استاد تبریزیان :

هر طبعی باید یک چهارم باشد و برای این حرف باید طبایع را بشناسند و این چیزی است که بشر در تشخیص آن عاجز است و نمی‌تواند بگوید هرکدام یک چهارم هست یا نه.

وقتی مزاج فعلی صفراست هرچند در سن دم یا بلغم باشد دیگر در سلطه او نخواهد بود و همان می‌شود مزاج فعلی او و در اینصورت مزاج پایه و غیر پایه (به معنایی که در طب سنتی است) ندارد.

پایه در روایات به معنای این است که اغلبیت مردم این چنینی‌اند. عرض ما این است که طب سنتی روی حساب سن مزاج پایه را مطرح نمی‌کند بلکه روحساب تشخیص می‌گوید. تقسیماتی که ما برای مزاج پایه می‌گوییم بنابر سن است اما در طب سنتی چنین نیست من قانون را خوانده‌ام. اطباء جدید در طب سنتی، سنتی و اسلامی شدند ما از طب سنتی صحبت می‌کنیم.

اطباء در طب سنتی در مسئله مزاج پایه با ما اختلاف شدید دارند. مانند آنچه که درباره‌ی تقسیم بدن به تفاوت مزاج اعضاء دارند. آن‌ها اعضاء بدن را به یکی از طبائع چهارگانه تقسیم‌بندی می‌کنند مثلا می‌گویند سر سودا است، پا بلغم است، دست صفرا است درحالیکه ما یک چنین چیزی نداریم به همین جهت در طب سنتی دو نفر متفق القول در تشخیص مزاج یک شخص پیدا نمی‌کنید. چون ملاک‌های مشخصی در تشخیص مزاج ندارند بلکه یک چیزهای پیچیده‌ای در تشخیص مزاج دارند که انسان گیج می‌شود. انسان می‌ماند که بالاخره طبع شخص مثلا سوداست یا صفرا است. آنی که مهم است روایات است اگر طب سنتی هم آنها را میگوید مشکلی نیست اما اگر تفاوتی باشد راجح روایات میشود.

منبع:

فقط دوستان چند لحظه تحمل کنید چند تا مطلب بزارم بعد سوال داشتید جواب بدم دوست دارم کسایی که نیاز دارند کمکی کرده باشم و دعای خیرشون پشتم باشه

بیماری‌های معده

استاد تبریزیان :

در طب اسلامی اساس کل بیماری‌ها معده است، حتی بیماری‌های میکروبی هم از طریق معده وارد بدن می‌شوند، پیامبر (ص) می‌فرمایند: «المعدة بيت الداء»[1] یعنی «معده خانه بیماری‌ها است» همچنین در قرآن در راستای معرفی طب آمده: ﴿كُلُواْ وَاشْرَبُواْ وَلاَ تُسْرِفُواْ﴾[2] یعنی «بخورید و بنوشید ولی اسراف نکنید.» اگر اسراف کنیم معده و دستگاه گوارش آسیب می‌بیند و به دنبال آن بقیه بیماری‌ها به وجود می‌آیند. اگر معده سالم باشد و غذا را خوب هضم کند انسان به بسیاری از بیماری‌ها دچار نمی‌شود مانند دیابت. در طب امروزی قلب را اساس سلامتی می‌دانند و می‌گویند ضربان قلب آهنگ سلامتی است، البته قلب مهم است ولی اساس نیست. تا وقتی‌که معده سالم باشد و غذای انسان هم سالم و از طیبات باشد بدن انسان هم سالم خواهد بود، ازاین‌رو چیزی که معده را سالم نگه دارد یا تقویت کند و به‌طورکلی گوارش اهمیت ویژه‌ای دارد.

تعابیر بکار روفته درباره معده

در مورد معده و بیماری‌های معده تعابیر مختلفی در روایات آمده است، برای مثال آمده که فلان چیز معده را تقویت می‌کند، یا معده را دباغی می‌کند، یا سبب رشد پرز معده است، یا سبب نرمی معده است، از این روایات می‌توان به مشکلات و نیازهای معده پی برد.

دباغی معده، اینکه دباغی معده دقیقاً چیست هنوز به‌طور قطعی معلوم نشده ولی در اصل دباغی در مورد پوست حیوانات و چرم انجام می‌شود، در این کار ابتدا رطوبت اضافی پوست را می‌گیرند و عفونت و آلودگی آن را برطرف می‌کنند، شاید در معده هم همین اتفاق می‌افتد. کار دیگری که در دباغی انجام می‌شود این است که ورم و پوف پوست را می‌گیرند تا صاف و یکدست و نازک و درعین‌حال مستحکم شود. شاید در معده هم همین کار صورت می‌گیرد و معده صاف و مستحکم می‌شود. وقتی پوست دباغی شود و به چرم تبدیل شود بسیار مقاوم است و در شرایط سخت و در زمان طولانی دوام می‌آورد، از طرفی معده هم عضوی پرکار است و فعالیت و حرکت زیادی دارد و باید مقاوم باشد، همچنین رطوبت و آلودگی هم نداشته باشد.

1- اولین چیزی که معده را دباغی می‌کند خوردن باقلا باپوست است.

2- دومین مورد آویشن است، در روایت آمده: «ان الصعتر يدبغ المعدة»[4] یعنی «آویشن معده را دباغی می‌کند.» البته روایاتی که درباره آویشن آمده بیشتر گفته‌اند آویشن سبب رویش پرز معده می‌شود.

3- سومین مورد پیه انار است، در روایت آمده: «كلوا الرمان بشحمه فإنه يدبغ المعدة ويزيد في الذهن.»[6] یعنی «انار را با پیه آن بخورید زیرا معده را دباغی می‌کند و ذهن (هوش) را زیاد می‌کند.»

4- چهارمین مورد به است، در روایت آمده: «السفرجل يدبغ المعدة، يشد الفؤاد»[12] یعنی «به معده را دباغی می‌کند و قلب را تقویت می‌کند.»

5- پنجمین مورد سیب است، امام علی (ع) می‌فرمایند: «كلوا التفاح فإنه يدبغ المعدة.»[13] یعنی «سیب بخورید زیرا این معده را دباغی می‌کند.»

6- ششمین مورد سنجد است، در روایت آمده: «يسخن الكليتين ويدبغ المعدة»[14] یعنی «(سنجد) کلیه‌ها را گرم می‌کند و معده را دباغی می‌کند.» افرادی که مشکلات کلیوی دارند ازجمله تنبلی، دفع پروتئین یا دفع گلوکز، خوب است از سنجد استفاده کنند.

7- هفتمین مورد نان برنجی است، امام صادق (ع) می‌فرمایند: «أطعموا المبطون خبز الأرز فما دخل جوف المبطون شئ أنفع عنه، أما إنه يدبغ المعدة ويسل الداء سلا.»[15] یعنی «به کسی که اسهال دارد نان برنجی بدهید، کسی که اسهال دارد برای او چیزی مفیدتر از نان برنجی وجود ندارد و اینکه نان برنجی معده را دباغی می‌کند و بیماری را از بدن بیرون می‌کشد بیرون کشیدنی.»

8- هشتمین مورد شیر گاو است.

9- نهمین درمان گلابی است.

منبع :eshia.ir