ازحباب نفسم میفهمم
چیزی از من ته دریا مانده
مثل جا ماندن قلاب در آب
بدنم در بدنت جا مانده
بندِ رختی وسط طوفانم
دستم از پیرهنت کوتاه است
ابرها پشت سرم می‌گریند
اتفاقات بدی در راه است
گر مرا ترک کنی من زِ غمت میسوزم
آسمان را به زمين جان خودت میدوزم
گر مرا ترک کنی ترک نفس خواهم کرد
بی وجود تو بدانخانه قفس خواهم کرد...
ساعت هراس واقعه دارد ، زمان بده
از کوپه های شن زده دستی تکان بده
در چشم باد قافیه ها را قطار کن
یکجا تمام هستی خود را سوار کن
با خود ببر که شهر مدارا نمی کند
این مشت های بسته دهان وا نمی کند
"ما آزموده اییم در این شهر بخت خویش
باید برون کشید از این ورطه رخت خویش"
زیباترین حرفت را بگو
شکنجه‌ی پنهان سکوتت را آشکار کن
و هراس مدار از آن که بگویند
ترانه‌ای بیهوده می‌خوانید.
چراکه ترانه‌ی ما
ترانه‌ی بیهودگی نیست
چرا که عشق
حرفی بیهوده نیست.
حتی بگذار آفتاب نیز برنیاید
به خاطر فردای ما
اگر
بر ماش منتی است؛
چرا که عشق
خود فرداست
خود همیشه است.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
