آخر شب‌ها به شماها فکر میکنم؛ به شماها که خوبید. به اینکه الان، درست همین لحظه شاید نگران یه غریبه هستید، برای زندگی کسی دعای خیر می‌کنید، از خوشبختی بقیه ذوق می‌کنید...
اینکه هستید، وجود دارید، دست‌هاتون قشنگه، یواشکی به بقیه کمک می‌کنید و هیچ توقعی ندارید، میلم رو به زندگی کردن بیشتر میکنه. می‌شینم صورت‌های مهربونتون رو تصور میکنم و به این فکر میکنم که چند سالتونه، چه‌کاره‌اید، مردید یا زنید 🤗
چقدر خوبید شماها. چقدر ماهید! چه خوشگلید شماها! چقدر دوست دارم ببینمتون 🤗
کاش زیاد بشید، کاش از خوبی کردن ناامید نشید، کاش بدونید امید آدم‌هایی مثل من هستید.
دوستون دارم.
