عاشق یه پسر مذهبی شدم

من دخترم و  18 سالمه امسال قراره کنکور بدم تو مدرسه تیزهوشانم و برای خانوادم خیلی مهمه که تو آینده یه شغل خوب داشته باشم من سه سال پیش یه آقایی رو دیدم ماه محرم و خیلی ازش خوشم اومد اما اصلا اصلا قصد ازدواج نداشتم گفتم هنوز بچم این حسمم یه چیز معمولیه و فراموشش میکنم یکی دو ماه گذشت و من هر روز بهش فک میکردم رفتم آیدی اینستاشو به زور پیدا کردم و یه چیزایی درموردش از این و اون پرسیدم و فهمیدم که خیلی مذهبیه و تو ارتش کار میکنه منم که زیاد حجاب نداشتم و ... گفتم هرطور شده باید فراموشش کنم مدرسه باز شد و رفتم دبیرستان خودمو با درس مشغول کردم اما فقط تو ظاهر بود و همش بهش فک میکردم گفتم تا محرم سال بعد صبر میکنم اگه نتونستم فراموش کنم میرم بهش پیام میدم دهم تموم شد محرم اومد باز دیدمش سعی کردم با بقیه مقایسش کنم و خودمو قانع کنم واقعا اونقدرا هم خوب نیس اما باز نشد بعد یه ماه رفتم بهش پیام دادم و اون گف ما به هم نمیخوریم و غیره منم که غرورم شکسته بود گفتم دیگه نتونم فراموش کنمم مهم نیس دیگه بهش پیام نمیدم دو سال دیگه هم همینطوری پیگیرش بودم اما اصلا بهش پیام نمیدادم فقط منتظر میموندم محرم سال بعد بیاد و من دوباره ببینمش   امسال بازم محرم همه روزا که مراسم بود رو رفتم روزی هم اگه مامانم نمیزاشت از شدت ناراحتی گریه میکردم دیدم نمیتونم واقعا منی که همش قبل اون موضوع یکیو میدیدم جذبش میشدم دیدم دیگه کسی به نظرم جذاب نمیاد شاید از نظر قیافه زیباتر باشن اما اخلاق و ادب و شخصیتشون اصلا قابل مقایسه با اون نیستن و قیافشم هرطوری باشه برای من جذاب ترینه  باز رفتم بهش پیام دادم خیلی دیر ب دیر جواب میداد اما بعد سه هفته حرف زدن گف تو زندگیم اولین معیارم علاقه بوده و چون میبینم زیاد پیگیری قبول میکنم باهم آشنا بشیم بیا فقط یه ماه حرف بزنیم ببینیم میتونیم کنار بیایم یا نه  از مرداد شروع کردیم اولا خیلی سرد بود و به زور جواب میداد و خیلی رسمی حرف میزد و ... رفته رفته بهتر شد و من دیدم اخلاقش حتی از اون چیزی که فک میکردم بهتره تا اینکه من چن هفته پیش رفتم مسافرت و اونجا شال سر نمیکردم اون گف که ما به هم نمیخوریم اگه بخوای با هم باشیم حتی باید پیش داداشمم همیشه شال سرت باشه مانتو بپوشی ... سر این دعوا کردیم بحث کشیده شد به به جدی نبودن رابطه و اینا گفتم که تو زیاد وق نمیزاری وقتیم میای چیز خاصی نمیگی همش سلام احوال پرسیه گف اولا تو باید منو درک کنی صبحا تا ظهر اداره میرم بعد میام ناهار میپزم ظرف میشورم دیگه خسته میشم میخوابم عصرا هم وقتمو میزارم برا یه کاری که تازه شروع کردم زیاد وقت نمیکنم ( به خاطر دانشگاهش یه شهر دیگه بود و بعد همونجا هم استخدام شده فوق لیسانسشو تموم کرده فقط پایان نامش مونده الان 7 ساله تنها زندگی میکنه آخر هفته ها میاد شهر خودمون که خانوادشو ببینه ) بعد گف درمورد حرفاتم فک کردم و تو راست میگی نمیشه وقت همو تلف کنیم باید جدی تر درموردش فک کنیم گف توی این مدت حداقل 50 درصد شناخت پیدا کردیم از هم از خانواده هامون و ... و من فک میکنم میتونیم به ازدواج فکر کنیم البته اگه تو بعضی شرایط منو قبول کنی و بتونی ازشون بگذری گف شغل و جو خانواده من جوریه که پوششت باید کامل باشه انتظار ندارم چادر بپوشی اما باید شال و مانتو حتی پیش پدرم و داداشم داشته باشی و بعد اینکه من تا موقع بازنشستگی اجازه خروج از کشور ندارم به جز زیارتی و اینکه من دیگه قراره تو این شهر زندگی کنم و اگه قرار باشه با هم ازدواج کنیم تو باید دانشگاهتو حتما این شهر بزنی ( قبول شدنشم یکم سخته ) گف اگه میتونی از پوششت از مسافرتت ( هر سال میریم خارج از کشور و من حجاب ندارم و قبلا تصمیم داشتم برا ادامه تحصیل از ایران برم شرایطش هست درواقع ) بگذری و بعدا نگی مثلا با این رتبه ای که آوردم مثلا میتونستم پزشکی فلان شهر برم به خاطر تو اومدم اتاق عمل اینجا یا مثلا بگی میتونستم برای ادامه تحصیلم برم فلان کشور اما به خاطر تو مجبور شدم بمونم و حتی نمیتونم مسافرتم برم از الان بگو همینجا تمومش کنیم بعد گف اگه با همه اینا اوکی باشی تیر ماه بعد کنکورت با خانوادم هماهنگ میشم بیایم خواستگاری تا خانواده تو هم اطلاع داشته باشن و نظر منو توی انتخاب رشتت لحاظ کنن تا این شهر بزنی منم واقعا انتظار این حرفا رو نداشتم چون خیلی تاکید میکرد به هم نمیخوریم من اصلا نمیخوام ازدواج کنم و ... تعجب کردم گفتم من هنوز سنم خیلی کمه خانوادم قبول نمیکنن اون زمان  از طرفی درمورد خانوادم مطمعن نیستم که میزارن انقد زود ازدواج کنم یا نه چون سن ازدواج تو فامیلمون 22 اینا هس و اینکه اونم میگه نمیتونم بیشتر از 10 ماه صبر کنم چون سنم داره میره بالا و خانوادم تحت فشار گذاشتن که ازدواج کنم زود هر بار کلی مورد بهم معرفی میکنن و ...  اون آقا الان 25 سالشه فوق لیسانس علوم سیاسی داره و به زودی آزمون دکترا میده خونه و ماشین داره حقوقش حدودا 15 میلیونه در ماه که کفایت میکنه اخلاقش خیلی خوبه صادق و متعهد و پاکه هیچ نمازش قضا نمیشه همه روزه هاشو میگیره و از هر نظر خوبه راستش همینکه یه پسر در رابطه قصدش جدی باشه و به خاطر موضوعات دیگه دنبال رابطه نباشه خودش خیلی خوبه
الان به نظرتون چیکار میتونم بکنم ؟ با این اختلاف فرهنگی که داریم میشه با هم زندگی کنیم ؟ بعدا باعث اختلاف میشه ؟ یا مثلا اختلاف سنیمون که 7 سال و 6 ماهه ؟ به نظرتون منی که 18 سال تو خانواده نسبتا آزادی بزرگ شدم و کل خانواده داره هر روز آزادیش زیاد میشه میتونم خودمو عوض کنم کلا تغییر کنم و شبیه معیار اون باشم ؟ اصلا خانوادم با همچین فردی موافقت میکنن ؟ بعدا مثلا توی تربیت فرزند به خاطر تفاوت عقایدمون به مشکل نمیخوریم ؟