سلام امشب بعد مدت ها با مامانم رفتیم پارک تا پیاده روی کنیم دیدم پارک چقدررر شلوغه چقدر دخترا با دوستاشون اومدن پارک ورزش می کنن بازی های مختلف انجام میدن بعضی دخترا هم که با دوست پسرشون دست تو دست هم قدم می زدن یهو دلم گرفت از اینکه چرا من هیچ کدوم از اینا رو تجربه نکردم چرا تاحالا هیچ دوست خوبی نداشتم که بتونم باهاش برم اینور و اونور تفریح کنم ، چرا تا حالا با هیچ پسری دوست نشدم بچه ها باورتون میشه من با ۱۸ سال سن تا حالا دیت نرفتم... چرا اخه من انقدر باید تنها باشم
میدونم همین الان از مامان و بابام بپرسی بهترین بچه تون کدومه اسم منو میگن ولی اخه دل مرده ی خودم چی😞 چرا انقد بابد تنها و بی کس باشم من؟ چه دلخوشی و لذت ها که جونیم تموم میشه اما تجربه نمیشن برام حیف حیف از این عمرم که انقد تو تنهایی و بی هیچ دلخوشی گذروندم...
