ساقی میاد و یکی رو معتاد میکنه، اولش خوب بهش میرسه و بعد یه روزی جیره شو قطع میکنه و دیده بهش مواد نمیده
یکی دیگه میاد و وارد زندگیت میشه و تو رو عاشق خودش میکنه، کلا تو رو درگیر خودش میکنه، طوری که بدون اون زندگی برات جهنم میشه، بعد یه روزی تنهات میزاره و میره
کدومشون بدتره؟ اولی یا دومی؟
گناه کدومشون سنگین تره؟
هر دو در یک حد هستن به نظرم
نتیجه اخلاقی
احترام ساقی تو نگه دار تا طرف نگرخه
ساقی کسی رو معتاد نمیکنه، یه جایی یه کسی بر حسب حماقت مصرف میکنه و گرفتار میشه، با قطع کردن اون جیره هم هزاران ساقی دیگه هست که بشه خماریو برطرف کرد
کسی هم وارد زندگیت نمیشه تو رو عاشق خودش بکنه
اینجا کلا منیت و اختیار خودتو حذف کردی
انتخابت بوده حالا عاشق طرف بشی
و آدما حق دارن ما رو نخوان و برن
این بد نیست، صرفا روزگاره
دومی
باز اولی خوبه
هردو . اما اولی خودش میدونه تهش چی میشه عاقبت کار چی میشه میتونه لب نزنه یجورای خودشم مقصره اما دومی هم بهتره عشقو با هرکسی تجربه نکنی چون هرکسی معنی عشقو نمیفهمه
