بچه ها من یه اخلاقی دارم ک هیچوقت نفهمیدم چرا
اینکه با غریبه ها و تو جامعه به شدت اجتماعی ام یعنی جوری با طرف حرف میزنم و صمیمی میشم ک خودشونم احساس صمیمیت میکنن و میگن ک انگار چند سال با هم دوستیم و همچنین خیلی پرحرفم
ولی برعکس تو جمع های فامیلی بشدت کم حرفم یعنی تقریبا همیشه ترجیح ام بر حرف نزدنه و همیشه فکر میکنن ک من ادم اجتماعی نیستم و خیلی درونگرام و کم حرف
در حالی فقط با اونا اینجوری ام و خودمم نمیدونم چرا
کسی مثل من بوده
شاید ازشون خوشت نمیاد
وای دقیقا مثل من
من فکر میکنم چون غریبه ها چیزی ازت نمیدونن تو راحت براشون حرف میزنی ولی چون آشنا ها یه شناختی که تو دوست نداری ازت دارن باهاشون حال نمیکنی حرف نمیزنی یا میترسی
ی ترسی ته دلت داری
ترس اینکه سو استفاده کنن حرف در بیارن و...
ولی با غریبه ارتباط میگیری چون میدونی بعد اگ ازش چیزی دیدی راحت میتونی حذفش کنی یا فاصله بگیری ولی فامیل فراگیره و حرف فقط بین خودتون نمیمونه و قطع ارتباطم کنی باز تو عروسی جایی میبینی طرفو...
چون از هیچی مون خبر‌ندارن
اخه هیچ سابقه بدی ندارم ک بگم بترسم
و خیلی موقع ها هم اطلاعاتم در مورد اون موضوعی ک حرف میزنن بالاتر از اوناست ولی ساکت میشینم و حرف نمیزنم
در حالی ک پیش دوستام ک شاید از بچگی هم همو میشناسیم خیلی پر حرفم
