عشق اول

پسرخالمم واسه ارشد تهران قبول شد و این بازه زمانی اوج اختلاف و دعواهای ما شد سرهمه چی اختلاف نظر داشتیم اون مذهبی بود من قرتی اون نماز میخوند من نه

همش گیر میداد موهات نباید پیدا باشه وقتی هم عصبانی میشد من واقعا ازش میترسیدم یبار بهش گفتم تو انقدر بداخلاقی من چطوری بیام تهران دور از خانوادهامون باهات زندگی کنم

گذشت تا یک روز بهم زنگ زد گفت یکی از هم دانشگاهیام دانشجوری دکتری مشاورش میخواد باهات صحبت کنه

چندین بار یک ساعت یک ساعت بامشاور صحبت کردیم

دراخر مشاور بهمون گفت شما اصلا بهم نمیخورید و ازدواج کردنتون اشتباه محضه چون فامیل هستید رابطه دوتا خواهر رو هم بهم میزنید

اونجا شد نقطه جدایی ما بعد ۱۰سال

همون زمان من پدرم مریض بود و‌توی شرایط خیلی بدی بودم

پسرخالم گفت من ازدواج نمیکنم تازمانیکه تو ازدواج کنی بهش گفتم من الان شرایطشو ندارم تو ازدواج کن کاری ب من نداشته باش

درست توی بدترین زمان ممکن که بابام خیلی حالش بد بود خبر رسید عقد کرده با یکی از هم دانشگاهیاش

اون زمان من خیلی دلم شکست خیلی خیلی زیاد چون حرمت ۱۰سال عشق و بابام رو‌نگه نداشت خلاصه با تمام سختیهاش گذشت...تا رسید دوسال بعدش من خونه مادربزرگم پسرخالم و زنش رو دیدم زنش خیلی باهام سرسنگین بود که بعدا از دخترخالم شنیدم قضیه منو ب زنش گفته ولی من سعی کردم خودمو عادی نشون بدم و با زنش خوب رفتار کنم

تا اینکه کلا درگیر زندگی شدم و پسرخالمو فراموش کردم

الان خودم ازدواج کردمو یه تارموی شوهرمو از هرلحاظ با پسرخالم عوض نمیکنم و‌خداروشکر میکنم که اون زمان نشد باهاش ازدواح کنم

ولی الان هروقت خالمو میبینم یا میام خونه مادربزرگم دلم یطوری میشه

الان چندروزه اومدم شهرشون خونه مادربزرگم بدون شوهرمم اومدم چون نتونست بیاد باهام ولی اصلا دلم آروم و قرار نداره نمیدونم چیکار کنم بااینکه من اصلا الان دوستش ندارم وبهش فکر هم نمیکنم

بنظرتون چرااا؟؟

بله داییک اونموقع ۲۰سالش بود وخیلی هم با من هم با پسرخالم صمیمی بود

🥲🥲