پسرم ۱۵ ماهشه .
خودم ۳۷ سالمه . اوایل میگفتم همین یه بچه کافیه . شوهرم بشدت با بچه دوم مخالفه .وقتی هم باردار بودم گفت چه پسر چه دختر فقط همین یدونه.
دلم برای بچه م میسوزه خیلی تنهاست از طرفی خیلی آرومه. روزا نمیزاره کار کنم هر جا میرم دست منو میگیره میفهمونه بهم که بیا تو هم بشین پیشم .
من تا جایی که بتونم باهاش بازی میکنم صبح تا شب تنهاییم .
از آینده ش نگرانم . خیلی مظلومه. همش میگم اگه دوتا بودن با هم بازی میکردن .
ولی وقتی یاد روزای سخت حاملگی و دکتر و سونوگرافی و هزینه خیلی زیاد سزارین میافتم پشیمون میشم .
هر چند شوهرممخالف صددرصد هست طوری که خودش طبیعی جلوگیری میکنه که یوقت من گولش نزنم .
اونایی که یدونه بچه دارن راضین؟
وضع مالیمون هم خوبه فقط شوهرم اعصاب بچه رو نداره .همین یدونه هم همش میگه پس کی بزرگ میشه که دیگه بهونه نگیره .
