بازگشت «نچرال ها»
مجله زنان و زندگی - شانا شاکری: چند سال پیش یک خبرنگار خارجی در گزارشی از سفر به ایران نوشت که یکی از عجایب تهران این است که وقتی در خیابان راه می روید، بینی آدم ها به طور عجیبی بدون نقص به نظر می رسد. حالا اگر قرار باشد او دوباره از عجیب تهران، بنویسد، حتما خواهد نوشت یکی از شگفتی های ایران این است که زنان این کشور به طرز عجیبی شبیه به هم هستند!
ما شبیه به هم شده ایم،در عکس ها، در روزمرگی ها، در لباس ها و پوشش و در برداشتی که از زیبایی برای ما زنان ساخته اند. زنانی با چشمان درشت، لب های پهن و گونه های برجسته که یک بینی قلمی کوچک، کمی متمایل به بالا وسط صورتشان جا خوش کرده است.
رنگ موها البته متغیر است، بسته به اینکه چه رنگی مد شده باشد: عسلی کاراملی، مشکی پرکلاغی یا ماهگونی. ما شبیه به هم می شویم چون یک برداشت و قرائت از زیبایی از زمانی که نمی دانیم از کی بر انتخاب ها و برداشت ما از خودمان سایه افکنده است، سایه که نه یک برداشت نهادینه شده که تفاوت ها، زیبایی های طبیعی و خودِ خودمان را بلعیده است.
