روانشناسان معتقدند بیشترین قهری که در یک رابطه زناشویی صورت میگیرد از سوی خانم هاست، قهرکردن زیادی نشانه عدم بلوغ روانیست.
بهترین جایگزین ، سرسنگین بودنه
وقتی حرفتون می شه
سکوت کنید. بعد از چیزی که دلخور شدید روی کاغذ کوتاه بنویسید و بزنید روی در ورودی. قبل از ورود به خونه نامه رو می خونه و میاد تو، اخلاقش عوض می شه.
اگه شوهرتون حرف بدی زد که ناراحت شدید
بهش نگین: تو اینجوری و فلانی.. بهش بگو: عشقم! این حرفا اصلا به شخصیت تو نمیخوره و از تو بعیده. میبینید که چقد از رفتارش پشیمون میشه و اون حرف رو تکرار نمیکنه. طوری برخورد کنید که شما از کار اشتباه او ناراحت هستید نه از شخصیت او
سلطان قهر شوهر عنه منه
مرد بی‌عیب در دنیا وجود ندارد
ممکن است مردی این عیب را داشته باشد اما آن عیب دیگر را نداشته باشد پس عیب جویی نکن، هر روز یک تیکه کاغذ داشته باش نکات خوب هر چند کوچک همسرت رو یادداشت کن شب به شب بهشون فکر کن و خدا رو بابتش شکر کن..خوبیای همسرت رو براش بنویس و تحسینش کن..بعد ببین چه معجزهایی اتفاق میفته!
راز دار زندگی خصوصیتون باشید !
خانما یادتون باشه که وقتی از هم ناراحت هستین با خونوادتون یا هر کس دیگه ای درباره ناراحتیتون یا اینکه چه حرفایی توی اون لحظه که عصبانی بودین بهم گفتین هرگز نباید صحبت نکنین هیچ کسی رو مطلع نکنید زندگی زناشویی شما راز محرمانه شماست. که حتی پدر و مادر نباید بدونن چون بالاخره شما به زودی با همسرتون آشتی میکنین ولییییییی تصویری که موقه ناراحتی توی ذهن دیگران می‌سازین فراموششون نمیشه که نمیشه ! و برای زندگیتون سمه و اونا با همون دید ناراحتی به همسرتون نگاه میکنن... در آینده هم میگن این همونی بود که ...
زندگیتون رو قربانی نکنین. برای زندگی که حالا بخشیش مال شماست حدود و چارچوب قائل باشین
دیگه دنیا انقدرام گل و بلبل نی
در جر و بحثها گاهی از "ته ته قلبتان" بگوییداگرمن جای او بودم چه میکردم؟آیا حق کاملا با من است؟حرفهایم تمام و کمال منطقی است؟فقط لطفا با خودتان صادق باشید... برای عذر خواهی بد نیست گاهی پیشقدم شوید. زندگی خودتان است بیهوده تلخش نکنید... اگه مدتی از دلخوری بگذره تبدیل به کینه میشود و راه آشتی کم کم بسته میشه.
خانم خونه اگه با آقاتون بحثت شد خب طبیعیه
همه کبوترای عشق باهم جدل میکنن مهم اینه شما مثل خیلی ها نباشی و انتظار نداشته باشی بیاد و دستت رو ببوسه که بفهمی پشیمونه. همین که میگه: شام چی داریم؟ یعنی ببخشید همین که میگه: این جورابای من کووو؟ یعنی پشیمونم حتی ممکنه گاهی هیچکدوم این کارهارو انجام نده. و فقط تلویزیون رو روشن کنه..... و لم بده که یعنی مثلا داره فیلم میبینه جای اینکه غر بزنی که
نگا کن میخواد حرص منو دربیاره و در کابینتو محکم بکوبی به هم برو موهاتو خوشگل کن یه آرایش ملایم دامن کوتاه دو فنجون چای و فقط برو کنارش بشین اونوقت میبینی آروم آروم یه دستی با عشق داره موهاتو نوازش میکنه خودتو کنار نکش به چشاش نگاه کن و یه لبخند اگه تونستی اون لحظه بهش بگی: قربون آقای خونمون برم بدون که موفقی وگرنه بیشتر تمرین کن.
هیچی نگو...
دختر امام خمینی:
در ازدواج دختر خودم ... موقعی که خطبه‌ی عقد ایشان را خواندند و ما خصوصی خدمت ایشان بودیم به دختر من نصیحت کردند که: «تو هر وقت شوهرت وارد میشود و دیدی خیلی عصبانی است و حتی در آن عصبانیت به تو تهمت زد و یک چیزهای خلاف گفت، تو در آن موقع به ایشان هیچی نگو، بعد از آنکه از عصبانیت افتاد، بعدها بگو این حرفت تهمت بوده» و بعد برگشتند رو به داماد کردند و گفتند: «شما هم همین‌طور، اگر یک وقتی وارد شدید و دیدید ایشان عصبانی است، آن موقع تذکرات را ندهید.» برداشتهایی از سیره امام خمینی - ج ۱ - ص ۴۷
یاد بگیریم بجای قهر کردن، اصولی برخورد کنیم در شرایطی که با همسرتان به مشکلی برخورده اید که ادامه صحبت کردن در مورد آن تنها به مشاجرات بیشتر ختم می شود، بهترین راه‌حل موقت این است که از روش سکوتاستفاده کنند، نه قهر کردن! در روش سکوت که راهکاری موقت است، فرد باید به طرف مقابل توضیح دهد که: «با توجه به شرایطی که بین ما ایجاد شده و ناشی از هیجان است، ادامه بحث می‌تواند شرایطمان را بد‌تر کند. بنابراین ترجیح می‌دهم در این رابطه فعلا سکوت کنم.»! برای این کار میتوانید از تکنیک پیشگیری بهتر از درمان استفاده کنید : ( وقتی مخالفت با همسربه نقطه اوج می رسد می توانید بحث و جدال را با یک علامت یا اشاره رمزی که بین خودتان دارید متوقف کنید
این علامت می تواند یک حرکت یا یک کلمه خنده دار باشد )
کپی پیست
شما از چی حرصتون گرفته :/ چرا با حرفتون تلاش یک نفر رو ناکام میکنید. واقعا ناراحت شدم.. من نیتم خیره و اگه کسی مشکلی داشته باشه و روزیش اینا باشه یک روزی میاد توی تایپک هام میخونه و لذت میبره دعا هم میکنه برام
آگاهی با خوندن چیزای طولانی به دست میاد نه با جملات ناب یک خطی !
موفق باشید.
