فرق بین تجربه ی شخصی و شرایط متفاوت زندگی

خب الان من یه مثال میزنم تا بهتر بتونید درک اش کنید، تصور کن مثلا من از مادرم ضربه ی سنگینی میخورم، بعد دوستم که اون هم از مادرش ضربه خورده ولی تویه یه شرایط متفاوت میاد و من رو و زندگی من رو بر اساس همون تجربه ی بدی که از مادرش داشته قضاوت نادرستی میکنه، حالا بماند که شرایط خودش با شرایط زندگی من تفاوت داشته، حالا اون تجربه ی شخصی دوستم چقدر می‌تونه برای کنار اومدن با ضربه ای که من از مادرم خوردم راهنمای من باشه؟ الان متوجه شدین؟

کاملا درسته، ما برای این دیده شدن از خودمون واکنش نشون میدیم حتی اگه تجربه ی ما از اون شرایط ناقص یا نادرست از آب در بیاد، پس اینطور که معلومه نمیشه به تجربیات هر کسی از زندگی هم تکیه کرد

اتفاقا به نظرم از لحاظ ارتباط با دیگران و سلامتی این اختلاف بیشتر هم هست، چون اختلاف نظر زیاده، اختلاف عقیده، اختلاف دیدگاه، اختلاف شرایطی که هر کدوم از اون ها پشت سر گذاشتن.... اصلا نمیشه همه رو یکسان دونست

بله، یه قسمت های از اون تجربه ثابت باقی مونده، پس میشه ازش درس گرفت، ولی اون چیزی که خیلی من رو ناراحت کرده اینه که چرا انسان ها حتما اصرار دارن که ثابت کنن خودشون عقل کل ان و هر تجربه ای که اونا داشتن درست بوده.... این یه جور مکانیزم دفاعی نادرسته که بخوای همه رو با خودت یکی ببینی، اینطور نیست؟

کاملا درسته، ولی افسوس و صد افسوس که هنوز کسی به این درک متقابل نرسیده که بفهمه آقا اون چیزی که تو تجربه کردی لزوماً پاسخگوی شرایط زندگی همه نیست، کاش انسان یاد می‌گرفت به جای اینکه آنقدر حق به جانب باشه کمی هم به معیار و ملاک هاش به دیده ی شک و تردید نگاه کنه.....

نصیحت بر چه اساسی؟ بر اساس دنیا های متفاوتی که تو زندگی هر کدوم از ما ها وجود داره؟ یا بر اساس برداشت متفاوتی که هر کدوم از ماها از یه شرایط ثابت داشته تا اون نصیحت بیشتر از آنچه که به عنوان چیزی هست شناخته بشه در جایگاه یه قضاوت نادرست قرار میگیره؟ به نظرم یه همچین نصیحتی هم از اونجایی که نتیجه ی شرایط و احساسات متفاوت زندگی هر کدوم از ماها بوده پر از مشکل و ایراده

درسته، که از قرار معلوم هیچ وقت هم تحقق نمیشه که نمیشه.... این یه جور مکانیزم دفاعی نادرسته، انسان برای اینکه از چیز های که کسب کرده و یاد گرفته مطمئن  و خاطر جمع باشه، تمام اون اشکالاتی رو که بر عکس اون یافته ی خودش از زندگی به عمل اومده رو نادیده میگیره، وگرنه خودش می‌دونه اگه این کار رو نکنه چقدر احساس عقب بودن از زندگی بهش دست میده

نه من از دست کسی ناراحت نیستم، اتفاقا چون به یه همچین دیدگاهی پایبند بودم که حاضر شدم به خاطرش یه همچین تاپیکی رو بزنم نشون میده که من هیچ توجه ای به نصیحت ها یا تجارب اون ها از زندگی شخصی شون نداشتم، بحث ناراحتی من درمورد یکی دو نفر نیست، درمورد تمام جامعه ی انسانیت عه، چه بسا زندگی هایی که به خاطر الگو برداری از یه قضاوت نادرست که دست بر قضا به عنوان تجربه هم نامگذاری شده، ویران شدن....