شده متأهل باشین و از اعماق وجودتون حس خلا داشته باشین؟
یا مثلاً دوست داشته باشین با تمام وجودتون عاشقش باشین و بهش عشق بورزین ولی به خاطر زخمایی که ازش خوردین نتونید؟
شده اونقدر نیازتون به عشق زیاد باشه که خواب ببینید یکی عاشقتون شده و اون حس قشنگ عشق و تو خواب تجربه کنید ؟ و بعد از بیداری حس بد خیانت بهتون دست بده که چرا این خواب و دیدین؟
به نظرم تنهایی تو دوره متاهلی خییییلی سخت تر از تنهایی تو دوران مجردیه
اره همشون شده.
همیشه.
اگر از نظر مالی استقلال داشتم درنگ نمیکردم جدا میشدم ازش
چقدر منی
قشنگ انگار من و تعریف کردی خود خود من و😭
من✋
بله همیشه
شده به زور خانواده ازدواج کنی و هیچ حسی به همسرت نداشته باشی از اول 😔شده هر روز آرزوی مرگ کنی اما به خاطر بچت تحمل کنی
اره شده خیلی زیاد به اندازه طلایی ترین دوران زندگیم از ۲۳سالگی تا الان زخم زیادی خوردم فقط از یک نفر اونم شوهرم
قبلا اره خیلی تنها بودم گاهی شبا گریه میکردم چون حتی کسی پیشم خوابیده بود هم عشقی بینمون نبود ولی الان نه از اون افسردگی دراومدم
من اصلا اعتقادی به عشق ندارم این حسارو تا حالا نداشتم
من.
من قبل ازدواجم تنها. بودم تو ی شهر دیگه درس میخوندم و تو خونه دانشجویی همیشه اونجاهم تنها بودم. چون ن رفیق باز بودم ن اهل گشت و گذار . اما سرم بدرس و دانشگاه گرم بود. و زمان برام زود میگذشت. بالاخره تو دانشگاه با ۴ تا ادم برخورد میکردم. خیلی برام جذاب بود . اما یهو بعد دانشگاه ازدواج کردم از خانوادم ک دور بودم هیچی . شوهرم تمام هست و نیستمو ازم گرفت. حتی تو معازه ک میدفتیم اجازه حرف زدن نمیداد بمن هی منو سرکوب کرد. و الان شدم عین خروس جنگی ....
