سلام
من از کلاس پنجم درس خوندم ، تیزهوشان رفتم اونجا ام همیشه شاگرد اول بودم تا حالا معدلم زیر ۱۹ و نیم نشده حتی معدل نهاییم هم ۱۹ و ۶۴ شد . کلی زحمت کشیدم ، با اوگدن کرونا افت درسی کردم ، با همه زرنگیم تو دوران کرونا اصلا درس نخوندم و باعث شد یکسال بمونم پشت
کلاس یازدهم افسردگی گرفتم یه مدت رفتم روانشناس ، ولی اخرش مجبور شدم قرص بخورم تا همین تیرماه هم قرصمو ادامه دادم
الانم تراز کلم ۱۰۲۰۰ شده و منتظرم رتبم بیاد
همه چیز خوبه ، هیچ مشکلی وجود نداره ، مامان بابام به من لبخند زدن و افرین گفتن ، خبری از تحقیر و توهین فامیل نیست ولی هنوز منتظرن رتبمو ببینن
تیزهوشان باعث شد من یکم حسود بشم برای همین منم منتظر رتبه بقیه بچه هام !! پس به فامیل حق میدم ، انسانه و کنجکاوی
باید حالم خوب باشه ، ولی نیست
کل سال کنکور به این فکر بودم که پدر مادرمو خوشحال کنم ولی در اثر فشار کنکور پرخاشگر شدم و بابام باهام حرف نمیزنه💔
از خوابگاه و دانشگاه میترسم
استرس نتایج آزارم میده
توی انتخاب رشته دو به شکم و نه دندانو دوست دارم نه پزشکی رو
و گریه میکنم ، هر شب ، حتی بدتر از موقعی که برا کنکور میخوندم
من زیاد درس نخوندم ، میانگین روزی ۴ ساعت و میدونم خدا بیشتر از چیزی که حقمه بهم داده
با تموم وجودم ازش ممنونم
قدر محبتی که بهم کرده رو میدونم
اینا رو نگفتم که ناشکری کنم
منظورمم این نیست که زندگی بعد از کنکور پوچه ، رانندگی میرم ، باشگاه میرم ، اشپزی یاد میگیرم ، زبان میخونم
فقط منظورم اینه که :
دختر قشنگم که دبیرستانی ای یا کنکور داری ، غم و شادی یه حس درونیه که به شرایط تو وابسته نیست
اجازه نده اسیب کنکور تا ابد با تو بمونه ، ارام باش
ناراحتی و اضطراب و غم تو قرار نیست با رتبت خوب شه
و هر هدفی که داری کم اهمیت تر از چیزیه که فکر میکنی
من برای شادی پدر و مادرم جنگیدم ، ولی این سادی فقط برای یه ساعت بعد از نتایج بود
دوستون دارم
مراقب روحتون باشید ❤
