سه ماه اولم که وحشتناک سخت بود کسی نبود یه غذا دستم بده گاهی که میگفتم مامانم فرستاد شاید یکی دو بار کلا، همسرمم کمک میکنه تو کار خونه اما خب اونجور که میبینم اینور اونور همه دور و برشونن غذا میفرستن براشون( مخصوصا من ویار شدید دارم و غذای خودمو نمیتونم بخورم) کلی میرسن بهشون و تنها نمیمونن، ولی من از صبح تا شب تنهام تو خونه حالا باز الان میتونم از جام بلند شن تا چند هفته پیش نشستنم برام سخت بود و تا همسرم بیاد گشنه میموندم....
نمیدونم چرا من همیشه تو هر موقعیتی تنهام... همه همینن؟ یا من روحیم حساس شده؟
امروز خیلی دلم گرفته بود حتی کسی سراغمو نمیگیره حالی ازم بپرسه، بدجور تنهایی فشار آورده بهم...
