خواهشا نگید سنتون کمه و فلان. منم نمیخواستم تو این سن درگیر دوستی و این داستانا بشم ولی شد. جفتمون بیست سالمونه.
از اون بیست ساله های بچه سال و لوس نیستیم نه من نه اون ولی خب میدونم بازم سنمون کمه و قطعا بالغ یا کامل نیستیم. من دانشجو ام اونم فعلن خدمته یه چن ماه دیگه تموم میکنه و بعدش گفته میرم سرکار و میدونم میره.
فعلا فقط دوستیم و قراره ک سع یا چهار سال دیگه جدیش کنیم. خونه ام نداریم ولی ب نظرم آدم کسیو ک دوس داره ب خاطر خونه و چن تا آجر رها نمیکنه! نمیدونم حس میکنم تو این دوره زمونه توقع چی باید داشته باشم از یه پسر بیست ساله؟ ب شدت بهم علاقه داره و مطمئنم ازش. ولی تهه دلم با خدم میگم نکنه مجبور شم تو جوونیم دست خالی بودن تحمل کنم... نکنه ک میتونستم با ی کیس بهتر باشم. نمیدونم.... نظرتون چیه؟
