در حالیکه مشکل خاصی تو زندگیش نداشته و فقط باهم اصلا خوش نبودن میخوام بدونم پشیمون شدین ؟بعدها فهمیدین خوشی زده بوده زیردلتون و باید طلاق نمیگرفتید؟
مثلا آقا خیلی انسان شریفی باشه و خونه و ماشینم داشته باشه خانمو از هیچ چیزی منع نکنه ولی اون ملاک هایی که خانم میخواد تا در کنارش خوش باشه رو نداشته باشه یکیش اینکه اهل معاشرت نباشه
طلاق نگیری ها بخدا پشیمون میشی
همه چی راه حل داره
من جداشدم
در نگاه بقیه شوهرم ادم خوب و شریفی بود خونه ماشینم داشت بچه هم داشتیم تازه
اما خیلی خیلی خسیس بود
بی مسئولیت بود
اون برای خودش زندگی میکرد انگار و من برای خودم
جایی نمیومد همراه من
خبرچین و دهن لق بود مسایل زندگیمونو ب همه میگف حتی ب دوستاش
و....
الان پشیمون نیستی؟
اگر این مشکلاتی که گفتی رو نداشت اما حس میکردی اصلا دوستش نداری و باهم خوش نیستید باز طلاق میگرفتی؟
بعد طلاق زندگی چطوره؟سخته؟
من شرایطم خوبه از لحاظ مالی اوکیم ولی میترسم نمیدونم چرا
بچه هم دارم
نه پشیمون نیستم چندبارم اون تقاضای برگشت منو داده اما قبول نکردم
من خیلی دوسش داشتم ولی با این کاراش خودشو از چشمم انداخت.
نمیدونم اگه اذیتم نمیکرد و این رفتارای روی مخ رو نداشت و وظایفش رو انجام میداد شاید بخاطر بچم میموندم . و سعی میکردم تنهایی خوش باشم و ب اون اهمیت ندم
اما واقعا داشتم اذیت میشدم از دستش
خدایش چرا شما زنها سر چیزهای الکی زندگی خودتون شوهربدبخت وبچتون داغون میکنید نود درصد طلاقها ازطرف خانومهاست درخواست دادن خدایش توفکر چی هستید چند سال عمر میکنید که اینطوری زندگی خودتون داغون میکنید والا مردها اکثرا زنهاشون دوس دارن بعضیاشون فشارروشونه درکشون کنید خیلیاشون زبونی نمیتونن محبت کنن درکشون کنید نمونش خودم زنم همش میگفت تو من نمیخای الان طلاق گرفته رفته شوهرم کرده سه ساله من داغون شدم شب روز ندارم خب دوسش نداشتم چرا به این روز افتادم پس
شوهر من اگه منو دوست داشت همراهیم میکرد توی زندگی
وقتی مشکلی داشتم نمیگفت بگو برادرت بیاد پدرت بیاد
وقتی میگفتم تو خونه برنج نداریم مرغ نداریم نمیگفت من یه تخم مرغ بسمه تو هرچی میخوای بخوری خودت بخر(پول داشت ولی خسیس بود)
برای بچش پدری میکرد همین الان ک جداشدیم بچه پیتزا میخاست بهش گفتم براش بخر گفت نصف پولشو بده تا بخرم (پیتزای صد تومنی )
اینجور ادمی ارزش موندن داشت؟
ریز حزییات زندگیمونو ب دوستاش میگفت
بعضیا قدر چیزای که خدا داده بهشون نمیدونن من خانومم بچه دار نمیشد اصلا به روش نیاوردم ولی حاضر بودم خدا یه بچه بهم بده هرچی دارم ازم بگیره اینکه میگی بخاطر یه پیتزا برا بچش این گفته تعجب کردم یا خانومم هرچی داشتم اختیارش گذاشتم وقتی ورشکست شدم افسردگی گرفتم درهمون حالت من تنها گذاشت رفت وضعیت روحیم صدبرابر بدتر کرد
اصلا همین الانم برگرده به هیچ وجه نمیخوامش چطوری بگم ولی بازم هم ازش مطنفر شدم بخاطر اینکه ولم کرد هم هنوزم دوسش دارم از مغزم بیرون نمیره همش خاطرات اون چند سال میاد توذهنم یه جای برم که باهم رفتیم قبلا که دیگه داغون میشم بدوضعیتی گیر کردم مردها فراموش کردن براشون خیلی سختر ازخانومهاست
من هرچی باشه واقعیت میگم اصلا هم زن ستیز نیستم جای هم حق با خانومها باشه رک میگم ولی دراین مورد واقعا ۹۰درصد مقصر خانومها هستن این دهه هفتاد به بعد هم که خیلی دیگه دلسنگ شدن به راحتی شوهر بچه شون ول میکنن میرن سر چیزهای الکی مرده بدرک ولی واقعا زندگی اون بچه بدبخت داغون میکنن ده پونزده سال دیگه ایران اول میشه توجهان ازنظر خلاف دزدی اعتیاد انقد بچه طلاق زیاد شده هرخونواده ای نگا میکنی یه دختردهه هفتاد هشتادی طلاق گرفته یکی دوتا بچه هم گذاشته پیش شوهرش
