از مغزم متنفرم احساس میکنم بیشتر از قلب مغز که آسیب میزنه همش فکر فکر فکر لعنتی نمی‌زارم یه لحظه آرامش داشته باشم با این همه فکر و خیال
حتی نمیتونم بخوابم
دوست دارم خالی از آرامش باشم خسته شدم از فکر و خیال بیخود به یه حس خوب نیاز دارم واقعا نه رفیقی نه عشقی هیچی ندارم که بهم وایب خوب بدن 😥
