خونمون خونه شادی نیست بابام فردی عصبی و بهونه گیره و با مامانم تفاهم ندارن همش استرس دعوای اینارو دارم و همش باهم بحث میکنن
زیاد خونه فامیل نمیریم تفریحات کوچیک مثل پارک رفتنم نداریم حتی نمیتونیم باهمدیگه بدون دعوا حرف بزنیم همش تنش و اضطراب هست
همش منو درگیر کارای خودشون میکنن و من وقت نمیکنم حتی به خودم برسم
حتی وقت نکردم بدونم به چه چیزایی علاقه دارم
دیگه واقعا خسته شدم چیکار کنم بنظرتون؟مجردم هستم
چقدر وضعیتمون شبیه به همه🫠
منتهی من دوست دارم چیزای بهتر و تجربه کنم و الان دارم صبوری به خزج میدم
به خدا ۴۰ درصد خونه های ایرانی همینطوریه
ول کن زندگیت رو بکن کاری نمیتونی بکنی
چند سالته عزیزم؟
ذکر یا وَلیُ رو بخون از اسم های خداوند هست من خودم خوندم ها نتیجه میده خدا بهترین ولی و سرپرسته
همیشه که اینجوری نمی مونه. می ری سر خونه و زندگی خودت. هر جوری بخوای می سازیش.
میدونی این وسط چی بده؟اینکه خواهر کوچیکم تنهاست و کلی استرس میکشه و مضطرب شده انقد ضد اجتماع شده از صب تا شب خونس اخلاقش مثل مامان بابامه دلم میسوزه براش:)
