از سن کم عاشق این بودم یه روز مستقل بشم سرکار برم کارش مهم نبود فقط میگفتم درآمدی داشته باشم.. ولی هرسال که میگذره بیشتر از زندگیم بدم میاد و به هیچ جایی نمیرسم نمیدونم چی میخوام دستم به هیچ جا بند نیست خداروشکر از طرف خانواده و.. مشکلی ندارم ولی دوستامو میبینم هرکسی به چیزی مشغوله کلاس میرن باشگاه میرن سرکار میرن بعد من صبح تا شب سرم تو گوشیه به درد هیچیم نمیخوریم نه زبان انگلیسی بلدم نه ریاضی بلدم نه هیچ هنر و حرفه ای بلدم!!!! احساس بی ارزش بودن میکنم همش خونه ام تابستون هیچ کاری نمیکنم بیکار و بیعارم خیلی خیلی علاقه و انگیزه برای کار کردن دارم ولی نمیشه همه چیز مانع شده به قول یه نفر ادم وقتی سرش انقدر شلوغ باشه که وقت فکر کردن نداشته باشه هیچوقت غمگین نمیشه ولی کسی مثل من که هیچ کاری به جز گوشیدست گرفتن ندارم باید همش به چیزای مزخرف فکر کنم ارزشم پایین باشه دنیا داره پیشرفت میکنه منم جوونم ولی هیچی بارم نیست یعنی یه روز خوب میاد؟ :)